บทที่ 106 แม่ทัพทั้งสอง
การออกกระบี่ในครั้งนี้ของกุนหยูนั้นไม่ได้สังหารแค่เพียงสี่คนนี้เท่านั้น แต่กลับสามารถฆ่าศัตรูที่โดนลูกหลงไปด้วยถึงเกือบร้อยคน!
“อ๊าห์ กลิ่นเลือดและภาพของคนที่ตายอย่างน่าสยดสยองนั้น มันช่างสวยงามและทำให้รู้สึกดียิ่งนัก!”
กุนหยูกล่าวด้วยสีหน้าที่มีความสุข ทันใดนั้นระดับบ่มเพาะก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆไม่หยุด
“ไม่น่าเชื่อ! ยิ่งข้าได้กลิ่นเลือดหรือสังหารใครก็ตาม จะยิ่งทำให้ระดับบ่มเพาะเพิ่มสูงขึ้น! เจ้ากุนไท่จะต้องขอบคุณข้าอย่างแน่นอน! ได้เวลาที่ข้าจะไปหาเหยื่อรายต่อไปแล้ว!”
กุนหยูอุทานขึ้นมาอย่างประหลาดใจพลางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งสังหารมากขึ้นจิตสังหารก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น รวมถึงกลิ่นคาวเลือดและออร่าแห่งความตายที่แพร่กระจายออกมาจากร่างของเขา มันตลบอบอวนจนน่าสะอิดสะเอียน ทำให้ศัตรูที่พบเห็นนั้นต่างหนีอย่างสุดชีวิต ราวกับพบเจอเทพแห่งความตายที่น่าหวาดกลัว
