บทที่ 78 การยอมรับของหนิงหลง
“ขอบคุณนายน้อยกุนอย่างมากที่ช่วยเหลือ ชีวิตของข้าผู้นี้เป็นของท่าน! หากท่านสั่งให้ข้าไปทำอะไรข้าจะไม่ปริปากบ่นสักคำ!” หนิงหลงกล่าวด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะคุกเข่าลงด้วยท่าทีที่น่าเห็นอกเห็นใจ
“ท่านไม่ต้องคิดมากไปหรอก! ท่านเรียกข้าว่าน้องไท่ก็พอ ส่วนข้าก็จะเรียกท่านว่าพี่หลง! ท่านเป็นศิษย์ของท่านพ่อ ท่านอย่าทำเรื่องเสียเสื่อมเสียเกียรติเช่นนี้เลย เราต่างเป็นครอบครัวเดียวกัน!” กุนไท่ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
หนิงหลงรู้สึกซาบซึ้งในคำพูดของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก เขาสาบานในใจว่าจะติดตามชายหนุ่มผู้นี้ตลอดไป! ทั้งความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของกุนไท่นั้น แสดงให้เห็นแล้วว่าการที่ติดตามอีกฝ่ายไปนั้นถือเป็นเรื่องที่เห็นสมควร!
“เข้าใจแล้วน้องไท่!” หนิงหลงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะตอบกลับไป
กุนไท่หันไปหาคนของจักรวรรดิเหิงก่อนจะเอ่ยอย่างอารมณ์ดีว่า “พวกท่านทุกคนพักผ่
