"ส่งข้อความหาเป็นร้อย ทำไมหนูไม่ตอบกลับ!"
"หนูยังไม่สะดวกคุยตอนนี้ค่ะ ฮึกกก"
"แต่พี่อยากคุย!"
"พะ พี่โค้ก"
เขาลากแขนตัวเล็กที่ไร้เรี่ยวแรงไปยังโต๊ะ แต่กลับมาไม่เจอใคร เพราะฝันขอตัวออกไปส่งเพื่อนหน้าร้าน ส่วนเจฟกับชินก็ไปทักทายกับเพื่อนกลุ่มอื่นที่รู้จัก โค้กเหวี่ยงโมบายลงที่นั่งโซฟาตัวยาวจนกระเด้งกระดอน
"มากับมันเหรอ" โค้กซัดตัวนั่งริมข้างถามด้วยน้ำเสียงตวาด "ไอ้วิศวะนั่น?!"
"พี่ไม่เห็นหนูแต่งตัวหรือไง"
"นี่หนูมาทำงานพิเศษอีกแล้ว..ถ้าอยากได้เงินก็บอกสิ อยากได้เท่าไหร่พี่ก็จะให้!"
"ตอนนี้หนูยังไม่อยากทะเลาะด้วย"
"กลับพร้อมกัน"
เสียงพูดพลางกระดกแก้วเหล้าที่วาง โมบายเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคุมสติไม่อยู่อีกครั้ง มือเรียวคว้าจับแขนล่ำบีบแรง บิดตัวไปมา โค้กขมวดคิ้วหันมองอย่างไม่ค่อยเชื่อใจ
"หนูเป็นอะไร" โค้กถามม
"ชะ ช่วยด้วย ฮือออ~"
"เมาเหรอ..ทำไมตัวร้อนจัง"
"พี่ ฮึกกก~ช่วยด้วย"
ช่วงล
