สาวน้อยเลิ่กลั่กใบหน้าขาวชาวูบวาบ รีบผลักคนตัวสูงให้ห่าง จากนั้นก็ลากเขาไปนั่งโซฟานำผ้ามาชุบน้ำเช็ดตัวให้ ที่บอกว่าเป็นไข้คงไม่ได้โกหก เพราะตัวร้อนรุ่มจนระเหยเป็นไอ
"ดีขึ้นไหมคะ" กอบัวถาม
"ยังไม่ค่อยเท่าไหร่ หนาวมาก กอดหน่อย"
"คนฉวยโอกาส เขยิบถอยไปเลย"
"ใจร้ายจัง อ้อนขนาดนี้ยังไม่สงสาร"
"หนูไม่สงสารผู้ชายกะล่อนหรอกค่ะ"
สาวน้อยคว่ำปากแต่เชิงหยอกเย้าเท่านั้น เจฟกระตุกยิ้มเล็กน้อยวางหัวศีรษะหนุนตัก กอบัวหัวใจเต้นแรงความรู้สึกเริ่มบานปลาย ทั้งที่เป็นผู้หญิงใจแข็งมากแต่กับอ่อนระทวยให้กับชายหนุ่มซึ่งไม่ชอบหน้าตั้งแต่แรกพบเจอ มือน้อยจับลูบผมขณะที่อีกฝ่ายหลับเพราะเพิ่งกินยาพาราเพื่อบรรเทาอาการป่วย
ติก'
โทรศัพท์มือถือของเจฟดังแจ้งเตือนหน้าจอสว่างวาบ กอบัวเหลือบตามองตามสัญชาตญาณจึงได้เห็นข้อความ
(มิ้น : คิดถึงพี่เจฟจัง มาหาอีกเมื่อไหร่คะ)
กอบัวรีบดึงมือของตัวเองมาเก็บขนาบข้างลำตัวไม่แตะสัม
