อพาร์ทเมนท์ ศรีแสวงเหาะ
ไม่นานรถก็แล่นมาจอด โมบายขึ้นลิฟต์เพื่อกลับไปยังห้อง ขณะที่เดินอยู่อย่างเหม่อลอยก็ถูกกระชากจากด้านหลัง "พี่โค้ก..." ปรากฏว่าชายหนุ่มข้างห้อง
"พี่เรียกไม่ได้ยินเหรอ"
"ไม่ได้ยินค่ะ"
"เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเหม่อจนไม่ได้ยินเสียงพี่"
"แล้วนี่..พี่ไปไหนมาหรือคะ"
"บอกแล้วไงว่าติดธุระนิดหน่อย"
"ธุระอะไร"
ตัวเล็กเค้นเสียงจนสั่น แววตาแดงก่ำคล้ายจะร้องไห้ โค้กจึงรีบจูงมือมายังห้องตัวเองเพื่อปรับความเข้าใจ
ห้องหมายเลข 9
"พี่รับปากจะพารุ่นน้องคนหนึ่งไปทำธุระ" โค้กพูด "ตรงที่ร้านบาร์เบียร์ย่านกลางเมือง"
"รุ่นน้องผู้หญิงหรือผู้ชายคะ"
"ผู้หญิง"
"อ๋อออ พี่ก็เลยไม่ไปดูหนังกับหนู"
"ไม่ใช่แบบนั้น คือว่าพี่รับปากฝันเอาไว้แล้ว"
"หนูเข้าใจแล้วค่ะ"
ใบหน้าแสนเศร้าโศกทำให้อีกฝ่ายไม่สบายใจ รีบคว้าจับแขนแต่ตัวเล็กก็กระชากดึงกลับไป
"อ๊ะ" เสียงโมบายร้องเจ็บ
"แขนไปโดนอะไรมา?"
"
