โมบายอึ้งกับคำตอบ ไม่รู้ว่าตอนนี้เพราะเขามึนเมาหรือเปล่า ใบหน้าหล่อเหลาแดงเถือกกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่ว คำขู่นี้คงคิดว่าเธอจะกลัว
แคว่ก
พรึ่บ
ตัวเล็กหายใจเฮือกใหญ่เริ่มรู้สึกไม่สนุกปนความหงุดหงิด รีบถอดชุดนักศึกษาออกพลางปลดเปลื้องชุดชั้นในสีชมพูลายหัวใจมินิมอลน่ารัก ครั้งนี้เธอไม่เขินอายแม้ว่าสายตาของเขาจะจดจ้องอย่างให้กะพริบ
"หนูไปได้หรือยังคะ" โมบายถาม "นี่คะ โทรศัพท์"
"อย่าเพิ่งถอดซิม"
"อะไรคะ? ซิมการ์ดนี้เป็นของหนูนะ พี่ไม่มีสิทธิ์วุ่นวายสักหน่อย"
"ขอรหัสปลดล็อกจอโทรศัพท์ด้วยครับ"
"พี่ต้องการอะไรกันแน่!"
"ปกติพี่เป็นคนใจเย็นมาก แต่อย่าให้พูดซ้ำ"
มือน้อยที่เงื้อมปิดบังร่างกายในส่วนสำคัญต้องผละปล่อย คว้าโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะกดรหัสปลดล็อกมือถือให้ โค้กรีบคว้าเลื่อนดูทุกอย่าง "ยังไม่มีเบอร์ไอ้เจฟเหรอ"
"จะมีได้ยังไงคะ เขายังไม่ได้ขอ" โมบายตอบ
"นึกว่าคุยกันไปถึงไหนต่อไหน.."
"
