วันต่อมา
ขณะนี้ไคลน์กำลังเผชิญหน้ากับแพททริก แมคคอลภายในห้องพักของเขาเอง หลังจากที่ฝ่ายนั้นมาหาเขาที่นี่ด้วยตนเองเมื่อถึงเวลานัดหมาย
“ไฟล์ล่ะ”
ไคลน์เอ่ยทวงสิ่งที่เขาต้องการทันทีเมื่อเจอหน้าอีกฝ่าย ไม่คิดจะพูดจาอ้อมค้อมให้เสียเวลา เพราะเขาก็ไม่ได้อยากเจอกับอีกฝ่ายนานนัก
แพททริกคลี่ยิ้มขบขันใส่อีกฝ่าย ทรุดลงนั่งตรงโซฟาหนังตัวนุ่มโดยไม่รอให้ไคลน์เชื้อเชิญ “จะให้ได้ยังไงล่ะพี่ชาย...เงินมาของไป ไม่เคยได้ยินหรือไง”
แพททริกตอบพลางยักไหล่ด้วยท่าทีกวนๆ
ไคลน์กอดอก กัดริมฝีปากแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์
“ฉันสั่งยกเลิกแบล็กลิสต์แล้ว แกจะเอายังไง” เขาถามแพททริกด้วยน้ำเสียงเย็นชา แค่นี้มันก็น่าจะพอใจแล้วไม่ใช่รึไง ยังจะต้องการอะไรอีก!
“ก็จนกว่าจะอนุมัติผ่านน่ะ ถึงจะคืนให้ได้...” แพททริกตอบด้วยน้ำเสียงรื่นรมย์ รู้สึกสนุกที่ได้เห็นสีหน้าโกรธเคืองของอีกฝ่าย
ไคลน์หรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างไม่ชอบใจนัก ก
