“กระจายกันออกตามหาลูกฉันให้ได้ ฉันต้องการรู้ตัวพวกที่จับลูกฉันไปภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงนี้”
ไคลน์สั่งเสียงเข้ม สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยของความเคร่งเครียดและโกรธแค้นเป็นที่สุด พวกที่จับตัวลูกของเขาไปมันต้องชดใช้! และถ้าหากลูกของเขาเป็นอะไรไปแม้แต่ปลายก้อยละก็...พวกมันจะได้ชดใช้อย่างสาสมชนิดที่ต่อให้ร้องขอความตายกลายเป็นเรื่องที่มันฝันถึงเชียวล่ะ!
“ครับ!”
โรเบิร์ตรับคำสั่งด้วยสีหน้าดุดันไม่แพ้ผู้เป็นเจ้านาย เขามองสบตาไคลน์นิ่ง เห็นแววอำมหิตอยู่ในดวงตาของผู้เป็นเจ้านายยิ่งทำให้เขารู้สึกเดือดพล่านในอก...ใคร ที่กล้าล้วงคอพ่อมดถึงถิ่น และเขาในฐานะองครักษ์จะทำให้พวกมันไม่ได้ตายดีกันทุกคนแน่ๆ!
“ลูก…ลูกจะปลอดภัยไหมคะไคลน์”
มนสิการซึ่งยืนอยู่เคียงข้างไคลน์เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาของเธอเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาที่หลั่งรินเป็นสายอย่างยากที่จะระงับ หัวอกของคนเป็นแม่ร้านรานแทบจะขาดใจ
