หลังจากที่มนสิการเดินจากไป ไคลน์ก็หันไปทางสองหนุ่ม มนัสวินทร์ให้น้องชายรับหน้าไคลน์ ในขณะที่ตนเองประคองผู้เป็นมารดาแล้วพาท่านไปพักผ่อนในห้องพัก พร้อมกับอธิบายเรื่องราวที่แท้จริงให้ท่านได้รับทราบทั้งหมด
และเมื่อเหลือเพียงมนพัทธ์และไคลน์ เจ้าของดวงตาสีน้ำเงินจึงเอ่ยขอพบกับเด็กชายเมธัสแก่อีกฝ่าย คราแรกเขาคิดว่ามนพัทธ์ต้องปฏิเสธแน่ๆ แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะยืนจ้องมองเขาอยู่แล้วแล้วตอบตกลง ไม่นานมนพัทธ์ก็กลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับเด็กชายเมธัส ที่พอเห็นเขาแล้วรีบวิ่งโผเข้ามากอดคอไคลน์อย่างรวดเร็ว
“ป๊ะป๋า เมธคิดถึงป๊ะป๋าจังเลยคับ”
“ป๊ะป๋าก็คิดถึงเมธครับ”
ไคลน์กอดลูกแน่น บอกอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกเดียวกัน
“อังเคิลมุก กับอังเคิลมดบอกเมธว่าป๊ะป๋าจะไม่กลับมาแล้ว มามี้ก็บอก เมธร้องไห้คิดถึงป๊ะป๋าเลย”
เด็กชายเมธัสเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน กอดคอแล้วซบหน้าลงกับบ่าแข็งแรงของผู้เป็นบิดานิ่ง
“มาสิครับ ป๊
