หลังจากที่แพททริกกลับไป ไม่นานไคลน์ก็กลับไปด้วยเช่นกัน มีครั้งหนึ่งที่ไคลน์มองเธอราวกับจะต้องการพูดคุยด้วย แต่หญิงสาวไม่อยากพูดอะไรกับเขาทั้งนั้น ความจริงทุกอย่างที่ได้รับรู้ทำให้เธอสับสนมากเกินไป แม้ว่ามันจะช่วยทำให้เธอก้าวผ่านกำแพงที่เธอสร้างขึ้นมาได้ แต่มันก็ยากจะยอมรับว่าเธอจะหันกลับไปหาไคลน์ในทันทีทันใดได้อย่างไร
และที่สำคัญ...คนที่เธอเห็นเขาเป็นเพื่อนมาตลอด...และเป็นเพื่อนคนสำคัญกลับคือตัวการที่ทำให้เธอเจ็บปวดมากที่สุด แม้ตอนนี้จะอารมณ์เย็นขึ้นมาแล้ว แต่มนสิการก็ยากที่จะตัดสินใจอะไรๆ ได้อยู่ดี
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว และเธอก็นอนไม่หลับหลังจากที่กล่อมลูกชายคนเดียวเข้านอนไปเรียบร้อยแล้ว มนสิการนั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้ง จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดสนิท คืนนี้บนท้องฟ้ามองไม่เห็นดาวเลยแม้แต่ดวงเดียว ก็เหมือนกับเธอนั่นแหละที่ยังมองไม่เห็นทางออกของชีวิตเ
