“พี่ดีใจมากเลย ไหนมาให้พ่ออุ้มหน่อย โหตัวหนักขึ้นมากเลย กินอะไรเข้าไปเนี่ย ในท้องมีหมูใช่ไหมเจ้าตัวแสบ"
“หมู หมู" ลูกของเขาพูดตามแล้วทำปากจู๋ นรวีร์ก้มลงหอมแก้มป่องๆของลูกทั้งสองข้าง เขาเงยหน้าขึ้นสบตากับภรรยา
“ขอบคุณนะปอย ขอบคุณมาก" เขาขอบคุณเธอจากใจ วันที่เฝ้ารอได้มาถึงสักที พนักงานที่ทำหน้าที่พานายหญิงมาส่งให้เจ้านายค่อยๆปลีกตัวออกไป ตอนนี้พวกเขาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาสามีภรรยาและลูกน้อย
“ฉันไม่ได้บอกคุณล่วงหน้าอย่างนี้จะมีห้องให้พักไหมคะ" คนถูกถามรีบพยักหน้ารัวเร็ว
“ปอยกับลูกกินอะไรมาหรือยัง"
“ยังเลยค่ะ เลิกงานก็รีบมาเลย กลัวจะมืดค่ำเสียก่อน"
“งั้นพี่ไปสั่งแม่ครัวให้ทำอาหารให้นะ"
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันทำเองดีกว่า ว่าแต่คุณมีอาหารสดอะไรบ้างไหมคะ"
“พอมีบ้าง" เขาตอบด้วยท่าทีกระตือรือร้นเดินนำเธอและอุ้มลูกพร้อมกับลากกระเป๋าของทั้งสองคนไปยังบ้านพัก ปุณณดาทึ่งในความสวยงามตามคำบอกเ
