“ลืมแหวนน่ะค่ะ” เธอตอบพลางยิ้มให้เขา
“ลักษณะเป็นยังไงเหรอ แล้วตอนอาบน้ำถอดออกหรือเปล่า เดี๋ยวพี่โทรถามแม่บ้านให้ว่าเห็นไหม” ปกติแล้วภรรยาของเขาไม่ชอบใส่เครื่องประดับสักชิ้นเดียว ของที่หญิงสาวชอบใส่และใส่ติดตัวมีเพียงแค่แหวนแต่งงานเท่านั้น เขานึกเอะใจขึ้นจึงเงยหน้าขึ้นสบตากับหญิงสาว
“ช้าไปไหมคะถ้าปอยจะบอกว่าปอยลืมแหวนแต่งงาน” คนถามรู้สึกประหม่าและร้อนลุ่มขณะรอคำตอบจากคนที่ยืนอึ้ง
“พี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม พี่ไม่ได้หูฝาดใช่ไหม” เขาลอบกลืนน้ำลายแล้วเพ่งมองหญิงสาวอีกครั้ง กระพริบตาขับไล่ความเมาออกไปหวังว่าภาพดังกล่าวจะหายไปแต่ก็ไม่เธอยังคงยืนส่งยิ้มหวานให้ในชุดเดิม
“แต่ถ้ามันช้าไปแล้วก็ไม่เป็นไรนะคะ” คนพูดกำลังหมุนตัวจะกลับทางเดิม
“ไม่ช้าไป ไม่ช้าเลย พี่เฝ้ารอวันนี้มาแสนนานปอยรู้ไหม” เขากระโดดข้ามพนักโซฟามาขวางหน้าภรรยาเอาไว้
“ของที่ปอยลืมอยู่นี่” เขาหยิบแหวนที่เก็บรักษาไว้อย่างดีออกมายื่นให
