“ออกไป!" เธอใช้สองมือบางผลักเข้าที่แผงอกแกร่ง ดันคนตรงหน้าให้เดินออกไปจนพ้นประตูรั้ว
“เอาของของคุณกลับไปด้วย ฉันไม่ต้องการ"
เธอยื่นคำขาด แต่นรวีร์ที่ถูกเลี้ยงมาแบบคุณชายไม่เคยต้องเจอกับความผิดหวังจึงไม่รู้วิธีผ่อนร้อนให้เป็นเย็น ทุกอย่างจึงดูแย่ไปหมด ในเมื่อเขายังคงดันทุรังโดยไม่ดูสถานการณ์ว่าตัวเองไม่มีอำนาจต่อรอง
“ปอยจะรังเกียจพี่ยังไงก็ได้ แต่ปอยจะไม่ยอมรับความจริงไม่ได้ว่าพี่คือพ่อของลูกปอย ช่วยรับของพวกนี้ไว้ได้ไหม พี่ก็แค่อยากให้ลูกของพี่ได้ใช้ของดี ๆ ให้แม่ของลูกกินของที่มีประโยชน์" สายตาวิงวอนไม่อาจทำให้หญิงสาวใจอ่อน เพราะภาพทับซ้อนในวันที่เขาไม่ต้องการเธอตามหลอกหลอนทุกวันคืน
“ไม่จำเป็น!"
“จำเป็นสิ หมอบอกว่าสุขภาพลูกกับแม่จะแข็งแรง ก็ต้องกินของที่มีประโยชน์ที่ดีต่อร่างกาย"
เขายังคงดื้อดันพูดในสิ่งที่ตัวเองรู้มาเพียงน้อยนิด อาหารคือสิ่งหนึ่ง แต่ส่วนสำคัญที่จะทำให้แม่และลู
