“ตื่นแล้วเหรอปอย” ละเอียดเปิดประตูห้องน้ำออกมา ดวงตาที่แดงก่ำเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหลุบต่ำลง
“ป้าละเอียด พี่ปัฐน์ล่ะคะ” เธอเอ่ยถามถึงชายหนุ่มทันที
“ป้าเอียดคะ..."
หญิงสาวลงจากเตียงลากที่แขวนน้ำเกลือเข้ามาหาผู้สูงวัย หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ บางอย่างในแววตาคู่นั้นทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว เสื้อผ้าสีดำที่นางสวมใส่อยู่ทำให้ปุณณดาลอบเลียริมฝีปากแล้วผ่อนลมหายใจออกมาช้า ๆ ดวงตาของเธอไม่อาจละสายตาจากกลีบปากแห้งผากของป้าแม่บ้านได้เลย
“ป้าละเอียดคะ พี่ปัฐน์เป็นยังไงบ้างคะ"
คนถูกถามน้ำตาคลอ ในขณะที่คนถามนั้นน้ำตาไหลอาบแก้ม เธอไม่อยากจะคิดไปเอง แต่ทุกอย่างมันชวนให้คิด หญิงสาวรีบยกมือขึ้นเช็ดใบหน้าตัวเองลวก ๆ เหมือนกำลังจะขาดใจแม้ว่าจะยังไม่ได้คำตอบที่แน่ชัดก็ตาม ทันใดนั้นบานประตูห้องก็ถูกเปิดออกกว้าง หากปัฐน์เดินเข้ามาเธอคงโล่งใจแต่ไม่ใช่เขา คนที่เดินเข้ามาคืออดีตสามี... นรวีร์อยู่ใ
