ไม่มีอะไรที่จะสำคัญไปกว่านี้ได้อีก ทั้งชีวิตเขาจะทำเพื่อลูกและเมีย มันไม่ใช่การไถ่โทษแต่มันคือความรัก... ความรักที่เขาไม่เคยรู้ว่ามันมีค่าจนกระทั่งได้เสียมันไป เขาจะไม่เรียกร้องให้เธอยกโทษหรืออภัยให้ แต่เขาจะทำให้เธอได้เห็นว่าทุกอย่างที่ตนเองทำไปเพราะรักคำเดียว แม้ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเขาก็จะไม่มีวันท้อถอย
“เข้าบ้านกันเถอะลูก เดี๋ยวแม่จะทำอาหารอร่อย ๆ ให้ทาน”
นวีร์พยักหน้าก่อนจะแย่งของในมือวดีมาถือไว้เอง ประตูขนาดใหญ่ถูกเลื่อนไปทางขวา วดีเดินนำไปก่อน นวีร์กำลังจะก้าวเข้ามาเขาก็ต้องตกใจ เมื่อจู่ ๆ สายน้ำก็พุ่งตรงมายังตนเองแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย นวีร์ยกมือขึ้นปิดใบหน้าแล้วหันหลังให้เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“ปอย ลูก!” วดีรีบเข้าไปปรามหลานสาวที่ยืนใบหน้าถมึงทึง ในมือนั้นมีสายยางรดน้ำ
“ออกไป!” เธอยอมปล่อยมือจากการปล่อยน้ำมาเผชิญหน้ากับนรวีร ที่ตอนนี้เปียกมะล่อกมะแล่กเป็นลูกหมาตกน้ำ
“คือพี่”
“ฉ
