“การที่คุณป้าดึงคุณนิชาเข้ามานั่นไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ ความรักความซื่อสัตย์ต่อให้มีสิ่งเร้ายั่วยวนใจแค่ไหนเขาก็ต้องมั่นคง ถ้าความรักเกิดไม่ซื่อสัตย์กันแล้วจะรักกันต่อไปได้อย่างไรคะ ปอยยังมองหนทางข้างหน้าไม่ออกเลย ปอยว่าบางทีการอยู่แบบนี้ก็ดีนะคะ เป็นพ่อของลูก เป็นแม่ของลูก” เธอเอื้อมมือลงไปลูบที่ศีรษะเล็กๆนั่นอย่างเบามือ
“มีอะไรก็ปรึกษากัน คุยกันได้ทุกเรื่องคุณวีร์อยากจะมาเยี่ยมลูกเมื่อไหร่ก็ได้ ปอยสัญญาค่ะว่าปอยจะไม่ขัดขวางอีก” เธอนอนคิดทบทวนทั้งคืนถึงการกระทำที่ผ่านมาบางครั้งเพราะความโกรธเกลียดชิงชังก็ทำให้คนเราเผลอทำบางอย่างที่น่าเกลียดกลับไปเช่นกัน พ่อลูก ปู่ย่า เธอจะไม่ขัดขวางความผูกพันทางสายเลือดเมื่อมีสติปัญญาก็เกิด ที่ยอมถอยก็เพื่อนดวงใจที่หลับไม่รู้เรื่องราวอยู่ตรงหน้า
“แม่เข้าใจ” พิยดาไม่นึกโกรธสะใภ้สักนิด ตรงกันข้ามนางยังรู้สึกละอายใจที่ครั้งหนึ่งเคยตีค่าเด็กคนนี้เป็นแค่เศษหินทั้ง
