EP. 03
1042 คำ
“ผมจะรีบจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด คุณไม่ต้องห่วงหรอก”
นรวีร์อดนึกไปถึงใบหน้าหวานปนเศร้าของภรรยาที่บ้านไม่ได้ ปุณณดาเป็นผู้หญิงที่น่ารักอ่อนหวานและหัวอ่อน ที่สำคัญเธอเชื่อทุกอย่างที่เขาพูด ปกครองง่ายอยู่ในโอวาท เขาเชื่อมาเสมอว่าเธอคือความสุข แต่พอนานไปเขาเริ่มเบื่อ เบื่อในความจืดชืด เบื่อในความเรียบง่าย หญิงสาวไม่มีปากมีเสียง ไม่ตื่นเต้นไม่เร้าใจอย่างแรกเริ่มเดิมที
“คืนนี้คุณจะไปค้างกับนิชาไหมคะ”
เธอขบเม้มที่ติ่งหูเขาเพื่อหยอกเย้าความเป็นชายที่อัดแน่นอยู่บริเวณต้นขาของเธอ ความสัมพันธ์อันลึกซึ้งที่มีมาเกือบตลอดสองเดือนมันทำให้เธอติดใจเขาจนยากจะตัดใจได้ ต้องยอมรับว่านรวีร์เป็นคนมีเสน่ห์และเก่งเหลือร้าย เขารู้ดีว่าผู้หญิงชอบหรือไม่ชอบแบบไหน ที่สำคัญเขารู้ว่าเธอชอบหรือไม่ชอบอะไร
“ผมคิดว่า...” เขาเหมือนลังเล และนิชานาถก็รู้วิธีมัดใจผู้ชายประเภทนี้เสียด้วย
“คุณควรกลับไปหาภรรยาของคุณเพื่อคุยเรื่องสำคัญดีกว่า ถ้าอยากให้ช่วยก็บอกนะคะ... นิชาเต็มใจ”
หมดแล้วความ ผิด ชอบ ชั่ว ดี ที่มีในตัวมนุษย์ เพราะความหลงใหลครอบงำจิตใจ นอกจากตาจะบอดแล้วใจก็บอดอีกด้วย ไม่ได้สนใจว่าสิ่งที่ทำผิดหรือถูก ขอแค่ให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการเป็นพอ
“นิชาขอตัวก่อนนะคะ”
ร่างบางลุกจากตัก เธอจัดแจงชุดเดรสสีแดงรัดรูปให้เข้าที่เข้าทาง นรวีร์มองไปยังหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่ล้นมืออย่างหลงไหล ไหนจะปั้นท้ายงามงอนที่ส่ายร่อนไปมายามอยู่บนตัวเขา ชายหนุ่มลูบใบหน้าตัวเองเรียกสติ เมื่อเสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นห่างออกไปไกลจนเสียงเงียบลง นรวีร์ถอนลมหายใจออกมา เขากำลังสับสนและลังเล ต้องยอมรับว่าตั้งแต่หลับนอนกับนิชานาถ เขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวของภรรยาอีกเลย เขารู้สึกผิด รู้ตัวว่าสกปรก และรู้ใจว่าไม่เหมือนเดิม ทั้งที่ปุณณดาพยายามเอาอกเอาใจสารพัด เธอเลือกที่จะมองข้ามบางสิ่งที่นิชานาถฝากรอยเอาไว้ เขารู้ว่าเธอเจ็บปวด และหวังว่าสักวันหญิงสาวจะทนไม่ไหว แต่สองเดือนที่ผ่านมาภรรยาของเขาทำตัวราวกับหุ่นขี้ผึ้งไม่รับรู้อะไร แม้แต่รอยลิปสติกในคืนนี้ก็ตามที
'พี่วีร์คะอยู่ที่ไหนแล้วคะ ปอยรอทานข้าวเย็นด้วยกันนะคะ พี่วีร์รีบกลับมานะคะ ปอยมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่ค่ะ'
เขาส่ายหน้าเมื่ออ่านข้อความผ่านสมาร์ทโฟนจบลง เรื่องสำคัญของภรรยาจะมีสักกี่เรื่องกัน คงไม่พ้น... วันนี้ดอกไม้สักสายพันธุ์หนึ่งออกดอก ไม่ก็ปลาหางนกยูงที่เลี้ยงเอาไว้ออกลูกออกหลาน นกมาทำรังออกไข่ หรือไม่ก็สูตรทำอาหารรสเด็ด ชายหนุ่มหยิบแฟ้มงานมาอ่านทวนคู่สัญญาต่ออีกหลายฉลับ จนเวลาล่วงเลยไปอีกหลายชั่วโมง จึงยอมลุกออกจากบริษัทแล้วขับรถตรงไปที่บ้าน โชคดีหน่อยพอฝนซารถก็เริ่มน้อยลงทำให้การจราจรไม่ติดขัด รถซีดานหรูยี่ห้อดังตัวใหม่ล่าสุดสัญชาติยุโรปโลดแล่นอยู่บนถนนสายธุรกิจท่ามกลางสายฝนปรอย เขาจอดรถติดไฟแดงมองคู่รักคู่หนึ่งที่เดินโอบกอดผ่านทางม้าลายโดยมีแค่ร่มคันเดียว ทำให้นึกถึงอดีตอันหอมหวานที่เคยเกิดขึ้นกับเขา
'พี่วีร์เปียกหมดแล้วค่ะ พี่วีร์ขยับเข้ามาในร่มสิคะ'
เย็นวันหนึ่งขณะที่ฝนตกหนักเหมือนอย่างวันนี้ เขาไปรอรับหญิงสาวที่หน้าตึกมหา' ลัย ไม่คิดว่าฝนจะกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ร่มเพียงคันเดียวที่มีมันเล็กสำหรับสองคน เขากอดเอวบางเอาไว้และดันตัวออกห่างจากร่มคันนั้นเพื่อที่หญิงสาวจะได้ไม่เปียก แต่ดูเหมือนปุณณดาจะคิดเหมือนกัน เธอก็ใช้มือบางโอบเอวเขาเข้ามาใกล้แล้วดันตัวเองออกห่าง สรุปคือเปียกด้วยกันทั้งคู่แต่ก็ยังมีรอยยิ้มให้กัน ช่วงนั้นไม่ว่าจะขยับตัวทำอะไรเขาก็พบแต่ความสุข สุขที่มีเธอใกล้ ๆ สุขที่ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน แล้วในวันนี้เล่า... เขาเฝ้าย้ำถามตัวเองถึงการที่จะอยู่โดยไม่มีเธออีกต่อไป นรวีร์ทุบกำปั้นลงกับพวงมาลัยรถแรง ๆ ระงับอารมณ์ที่กำลังสับสนลังเล เสียงแตรดังจากคันหลังทำให้เขาดึงสติกลับมา ชายหนุ่มบังคับพวงมาลัยมุ่งไปยังเบื้องหน้าจุดหมายคือบ้านที่เขาเองก็บอกไม่ถูกว่ารู้สึกเช่นไรในเวลานี้
นรวีร์จอดรถลงที่บ้านเดี่ยวหลังหนึ่งในโครงการพันล้านที่เขาเป็นเจ้าของ เขาเลือกซอยสุดท้ายและหลังด้านในสุดเพื่อหลบหลีกสายตาใคร ๆ แม้ว่าการกระทำของเขาจะไม่เป็นที่ยอมรับของคนครอบครัว พ่อไม่พูดอะไรทำให้เขาเดาใจท่านไม่ถูกว่าคิดเห็นเช่นไรกับภรรยาของเขา แต่แม่โกรธมากที่รู้ว่าเขาตัดสินใจแต่งงานกับปุณณดาอย่างเงียบ ๆ ถึงขนาดที่ประกาศิตลั่นสั่งห้ามไม่ให้พาผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างปุณณดาไปที่บ้านเด็ดขาด และมันก็เป็นความโชคดีที่ตลอดเวลาหญิงสาวก็ไม่เคยรบเร้า หรือพูดถึงงานฉลองสมรสที่เขาเคยรับปากไว้ ปุณณดาเป็นคนดีเข้าใจอะไรง่าย ๆ เขายอมรับในข้อนี้ เจ้าของร่างสูงสลัดศีรษะไล่ความคิดทั้งหมดทิ้งไป ไม่คิดว่าวันหนึ่งเขาจะมีความรู้สึกเช่นนี้ เมื่อมองเข้าไปในบ้านแล้วกลับไม่พบกับความสุขดังแต่ก่อน
- ผู้เขียน
