บ่ายวันหนึ่ง หลังจากที่มะปรางกลับมาจากดูแลย่าแล้ว เธอกลับมาที่เพ้นท์เฮ้าส์พร้อมกับต้นไม้หลากหลายชนิดที่เพิ่งใช้เงินของอนาคินทร์ซื้อมา เพราะบอกกับเขาไว้ว่าจะปลูกต้นไม้ให้เขาไว้ตรงหน้าระเบียงด้านนอก
"พี่คะรบกวนเอาไว้ข้างนอกนั้นเลยค่ะ" บอกกับพนักงานที่ช่วยยกของขึ้นมาให้ เพราะลำพังเธอคนเดียวคงขนขึ้นมาไม่หมดหรอก
"ได้ครับ"
"เอาวางไว้เฉยๆ ก็พอค่ะ ไม่ต้องเรียง เดี๋ยวฉันจัดการเองอีกที"
"ครับ"
"ขอบคุณมากๆ นะคะ"
หลังจากนั้นเธอก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะรีบมาจัดการต้นไม้ที่ตัวเองซื้อมา ไม่นานนักอนาคินทร์ก็กลับมา เขาเดินตรงมาที่ระเบียงเพราะมองเห็นมะปรางกำลังก้มหน้าก้มหน้าวุ่นกับอะไรด้านนอกอยู่ จนเธอไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าเขากลับมาแล้ว
"ปราง.." เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อของเธอ
"คุณคิม..."
เสียงใสของมะปรางดังขึ้นมาเมื่อหันกลับมาเห็นอนาคินทร์ที่ยืนหน้าเข้มมองเธออยู่จากด้านใน
"มาช่วยกันสิคะ
