Episode 10
เอาใจ
ฟูมิโกะมองธามที่กำลังนั่งเป่าโจ๊กอาหารมื้อแรกที่โรงพยาบาลให้กับเธอตาใส วินาทีที่ตื่นมาแล้วเห็นหน้าเขาเป็นคนแรกในช่วงเวลานี้ทำให้หัวใจของเธอพองโตอย่างบอกไม่ถูก
“กินข้าวจะได้กินยา” เป่าเสร็จก็ดันถ้วยข้าวต้มไปตรงหน้าคนตัวเล็ก ทว่าแทนที่จะใช้มือหยิบช้อนขึ้นมาตักโจ๊กเข้าปากเธอกลับเลือกที่จะนั่งนิ่งแล้วอ้าปากแทน
“ปวดท้องหรือเป็นอัมพาตแค่นี้กินเองไม่ได้รึไง”
“กินได้แต่ไม่อยากกินจะให้นายป้อน”
“ไม่ป้อน กินเอง”
“งั้นไม่กิน” ใบหน้าหวานหันขวับไปทางอื่นพร้อมกับยกมือกอดอกด้วยท่าทางกระเง้ากระงอด ในขณะที่ริมฝีปากบางกลับแอบอมยิ้มด้วยความสะใจ
“ไม่ต้องมาแอบยิ้มหันมา” ถึงปากจะดุ แต่ก็ยอมตักโจ๊กมารอคนตัวเล็ก เธอหันหน้ากลับมาพร้อมกับใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
“เป่าด้วย”
“เรื่องมาก” ธามบ่นไปพลางใช้ปากเป่าโจ๊กให้ไปด้วย
ฟูมิโกะทานโจ๊กอย่างอารมณ์ดีผิดกับอารมณ์ของเธอเมื่อหลายวันก่อนอย่างสิ้นเชิ
