ร่างสูงสอดประสานกระหน่ำแรงรักลงมาไม่ยั้ง อภินันท์รับรู้ว่าเขาหลงใหลร่างนุ่มนิ่มแสนหวานของภรรยาสาวอย่างที่สุด บางสิ่งในหัวใจของเขาและเธอถ่ายทอดเข้าหากันอย่างรุนแรง หวามลึกและซาบซ่าน
“พี่ใหญ่ขา...ปล่อยน้องหนูได้แล้วนะคะ เดี๋ยวคนอื่นๆ คนอื่นกลับมาจะสงสัยเอาได้”
นิรดาพาตัวเองออกจากอ้อมกอดของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีอย่างอายๆ
“เกี่ยวอะไรกัน กลับมาก็ช่างสิ”
อภินันท์ชะโงกมองใบหน้านวลสวยหวานที่กำลังมองเขาอยู่ตาปริบๆ นิรดาเริ่มใจอ่อนยวบกับคำพูดหวานหูนั้น
“น้องหนูอายค่ะ เดี๋ยวคนอื่นกลับมา จะคิดว่ายังไงล่ะคะ”
นิรดาตอบอย่างเอียงอาย พลิกร่างหนีร่างสูงที่ขึ้นคร่อมทับร่างเธออีกครั้ง แถมยังตวัดอ้อมแขนรัดรึงเสียแนบแน่น
อภินันท์มองภรรยาสาวอย่างหวงแหนแสนเสน่หา ใบหน้าเล็กน่ารักแดงปลั่งน่ากลืนกิน
“ไม่เห็นต้องอายเลย เป็นสามีภรรยากัน เขาทำแบบนี้กันทั้งนั้น” อภินันท์พลิกร่างบอบบางให้หันมาเผชิญหน้า ค่อ
