หญิงสาวถามอย่างสงสัย ปกติถ้าไม่มีแขกอาหารจะไม่เยอะขนาดนี้ เสียงของนิรดายังไม่ทันขาดคำ ก็ได้ยินเสียงของใครคนหนึ่งดังมาแต่ไกล เป็นแพรไหมนั่นเอง
หญิงสาวนั่งใกล้กับร่างสูงของอภินันท์และกอดแขนของเขาอย่างออดอ้อนเช่นเดิม
“ก็ต้องเยอะสิคะ เพราะว่ามีแขกคนสำคัญ”
“แพรไหม!” อภินันท์ดึงแขนแกร่งออกจากการกอดรัดของแพรไหม
นิรดาหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ใกล้กับสามีอึ้งๆ เพราะเธอเห็นแพรไหมหายไปไม่คิดว่าจะกลับมาอีก
คุณอรอุมามองมือของแพรไหมที่ยังกอดแขนบุตรชายคนโตหนาแน่น
นางแกล้งกระแอมเบาๆ ทำให้แพรไหมยอมปล่อยแขนแกร่งของอภินันท์ออก แต่ไม่ค่อยจะเต็มใจนัก
รำเพยมองหน้าขแพรไหมอย่างไม่ชอบใจ หญิงสาวตวัดสายตาไปมองใบหน้าหล่อของสามี ที่หันไปมองแพรไหมอยู่ก่อนแล้วด้วยความหงุดหงิด
สำหรับอภิรักษ์เขากำลังครุ่นคิดถึงความยุ่งยากที่กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างพี่ชายกับพี่สะใภ้ เพราะเมื่อตอนกลางวัน เธอยังแกล้งออดอ้อนเขาเลย
