“ปล่อยผมครับคุณแพร” อภิรักษ์ขืนตัวออกจากการรัดรึงของแพรไหมจนสำเร็จ รีบเดินออกไปไม่เหลียวหลังกลับมาอีก
แพรไหมหงุดหงิดทุบเตียงกว้างด้วยความโมโห
“โง่ทั้งพี่ทั้งน้องเลย”
แพรไหมพูดอย่างหงุดหงิด ระบายอารมณ์อยู่คนเดียว
เมื่ออภิรักษ์ลงมาจากห้องของแพรไหม เขานึกถึงยัยตัวแสบที่หนีเข้าไร่ไปทันที
มารดาซึ่งรออยู่ก่อนแล้วฝากให้เขาไปบอกพี่ชายด้วยว่าแพรไหมกลับมาอีกแล้ว เขารับคำมารดาอย่างเร่งรีบ
ร่างสูงรีบเดินไปที่คอกม้า เพื่อขี่ม้าไปยังบ้านริมลำธารอีกฟากของตัวไร่
ถ้าเป็นเวลาปกติดเขาจะเดิน เพื่อเป็นการสำรวจพื้นที่ในไร่ไปด้วย แต่เวลานี้เขากลับใจร้อน
ชายหนุ่มควบม้ามาถึงลำธารหน้าบ้านหลังขนาดกะทัดรัดของตัวเอง คิดว่ารำเพยต้องมาที่นี่แน่นอน เนื่องจากเธอชอบมาเที่ยวเล่นที่ลำธารมากกว่าส่วนอื่นๆ ของไร่
เป็นจริงดังคาด... เพราะเธอกำลังดำผุดดำว่ายเล่นน้ำสบายอารมณ์อยู่ในลำธารใสไหลเย็นนั้น
เขาเป็นกังวลคิดว
