เมื่อคืนอุตส่าห์ออกมาจากห้องเพื่อดักรอชายหนุ่ม คิดว่าเขาน่าจะออกมาจากห้องบ้าง แต่ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครออกมาสักคน ครั้นจะไปเคาะห้องของเขา ดูจะเสียมารยาทเกินไป เธอยังไม่กล้าพอที่จะทำเช่นนั้น
“ใหญ่ขา...มาแล้วเหรอคะ” แพรไหมเดินไปกอดแขนชายหนุ่ม แทรกเข้าตรงกลางร่างของอภินันท์และนิรดาอย่างเนียนๆ
นิรดามองแพรไหมเรียบเฉย ไม่แสดงความรู้สึกอันใด ก่อนจะเดินไปทรุดลงนั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะอาหารใกล้กับแม่สามี
“น้องหนูทานข้าวกันได้แล้วจ้ะ”
คุณอรอุมาหันไปพูดกับลูกสะใภ้ ไม่อยากจะใส่ใจกับลูกชายและแพรไหมอีก รำเพยไม่สบอารมณ์ มองแพรไหมที่นั่งอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะอาหารไม่วางตา
เมื่อเริ่มลงมือทานอาหารเช้า อภินันท์เริ่มไม่สบอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้ว เมื่อภรรยาไม่มีท่าทีหึงหวงเขากับแพรไหมเลย หรือการที่เธอชอบไล่ให้เขาไปกอดแพรไหมเพราะเธอไม่คิดอะไรกับเขา
ระหว่างทานอาหาร แพรไหมเอาอกเอาใจอภินันท์จนออกนอกหน้า ไม่สนใจว่าเข
