แต่เมื่อพูดถึงเขาก็เห็นร่างสูงเดินเร็ว ๆ มาทันที เพราะรู้ว่าเหล่าลูก ๆ ของเขาอยู่ที่ตำหนักมิ่งฮวากันหมด
“ถวายพระพรเพคะ” เสิ่นลี่เซียนลุกขึ้นทำความเคารพก่อน
“ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อ” เหล่าลูกก็ทำตามเช่นกัน
“ลุกขึ้นไม่ต้องพิธีรีตอง วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง เจ้าไปเรียนที่สำนักศึกษาหลวงใช่หรือไม่”
“พ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ” ทูลตอบเสด็จพ่อด้วยรอยยิ้ม เห็นใบหน้าเบิกบานเช่นนี้คงจะทราบจากท่านราชครูหลวงแล้วน่ะสิ ว่าเขาสอบได้คะแนนดีที่สุด
“เห็นราชครูรายงานว่าเจ้าทำคะแนนสอบได้ดี เจ้าอยากได้รางวัลอะไรบอกพ่อมาเถิด”
เฟิ่งหยางผลิยิ้มออกมาทันที เขาอยากไปเที่ยวนอกวังมาก แต่ใคร ๆ ก็ไม่อนุญาตถ้าเสด็จพ่อพูดมาเช่นนี้แล้วเขาจะเก็บสิ่งที่ต้องการไว้ทำอันใดกัน
“ลูกอยากไปเที่ยวนอกวังพ่ะย่ะค่ะ”
เสิ่นลี่เซียนถึงกับอมยิ้ม เพราะลูกชายมีนิสัยคล้ายนาง คงเบื่อวังหลวงที่พิธีรีตองเยอะสินะ
“ก็ไม่เลวนะเพคะเสร็จพี่ หย
