“ถ้าข้าอยากให้เจ้าช่วยสั่งสอนนางอีกคนได้หรือไม่” ต่อให้นางอาศัยเกิดมาจากท้องฮองเฮา ถ้าอบรมให้ดีเห็นว่าน่าจะขัดเกลานิสัยได้มาก เขาไม่อยากให้เหล่าลูก ๆ ต้องมาอิจฉาริษยากัน อยากให้รักกันดั่งพี่น้องตลอดไป
“จริงหรือเพคะ” เสิ่นลี่เซียนยิ่งกว่าดีใจ ได้เลี้ยงลูกสาวอีกคนที่ไม่ต้องลำบากกายท้องมาเองนับว่าสบายยิ่งนัก
“ดูเจ้าจะชอบนางเราจึงอยากให้เจ้าสั่งสอนนาง”
เสิ่นลี่เซียนเข้าใจดีว่าฝ่าบาทหมายถึงสิ่งใด นางย่อมรักนางดั่งลูกเช่นกัน เพราะนางก็เป็นลูกของฝ่าบาทอีกอย่างนางชอบเด็กย่อมต้องชอบที่จะเลี้ยงดูนางอยู่แล้ว
หลังจากฝ่าบาทกลับไปทรงงานต่อ นางจึงได้คุยกับองค์หญิงอี้หนิงฮวามากขึ้น
“องค์หญิงอยากทำอันใดเพคะ” เมื่อนางถามขึ้นองค์หญิงน้อยกลับก้มหน้าซ่อนน้ำตาไว้ภายใน
เด็กน้อยคิดถึงมารดายิ่ง ตั้งแต่ไม่ได้รับอนุญาตให้ติดตามมารดาไป นางก็รู้สึกเหงานัก ในตำหนักนางกำนัลล้วนดูแลตามหน้าที่ไม่มีเวลาเล่นกับน
