“เอาไว้เรื่องนี้ค่อยคุยกันเถอะ” นางกอดลูกสาวแล้วหันมามองอดีตกุ้ยเหรินที่นางเคยคิดอยากกำจัด แต่ว่ายามนี้นางผู้นี้ถือว่าเป็นกำแพงชั้นดีในการปกป้องลูกสาวให้นาง
“ขอบใจเจ้ามากที่ปกป้องนางแทนข้า”
“ไม่เป็นไรเพคะ องค์หญิงน่าสงสารมากเพคะ ฮองเฮารีบกลับไปดูแลนางนะเพคะ”
นอกจากจะไม่ได้ยินคำพูดเยาะเย้ยจากปากนาง ยังได้รอยยิ้มจริงใจส่งกลับมาเสียอีก คงเป็นเพราะเมื่อก่อนนางหลงมัวเมาในอำนาจมากเกินไปทำให้ไม่เห็นหัวผู้ใด แต่เมื่อถึงคราวที่ตัวเองลำบาก นางผู้นี้ที่เคยเห็นเป็นศัตรูกลับช่วยเหลือลูกของนางไว้
“ข้าคงกลับไม่ได้หรอก ฝ่าบาทเมตตาแล้วให้ข้าอยู่วัดยังคงตำแหน่งฮองเฮาไว้ไม่ปลดออกก็นับว่าดีแล้ว” ที่เป็นเช่นนี้คงเป็นเพราะยังให้เกียรตินางได้ฝังศพในสุสานราชวงศ์
“อีกไม่นานหรอกเพคะ” แน่นอนว่านางย่อมไม่ปล่อยให้ฮองเฮามาอยู่แต่ที่วัดแน่นอน งานในวังหลังน้อยเมื่อไหร่กัน นางไม่ยอมเหนื่อยคนเดียวหรอก อีกอย่างฮองเฮ
