อย่างเขานางจะบีบ...เขาก็ตาย จะคลายเขาก็ตายอยู่ดี
จักรพรรดิหนุ่มรั้งเอวสนมรักเข้ามานั่งบนตักกดคางกับหัวไหล่เล็กของนางโยกคลอนไปมาอย่างสบายใจ ยามเหนื่อยจากราชกิจ ได้กอดนางเช่นนี้ก็ชุ่มชื่นหัวใจนัก
“ฝ่าบาทจะไม่อภัยให้ฮองเฮาหรือเพคะ” สองมือเล็กทาบลงบนมือฝ่าบาทเอียงศีรษะซุกซบกับพระองค์คล้ายสามีภรรยาทั่วไปที่พลอดรักกัน
“เจ้าไม่หึงหวงหรือ หากนางได้มาอยู่เป็นประมุขวังหลังต่อ” เขาใส่ใจความรู้สึกนางค่อนข้างมาก นางเป็นสนมที่เขารักมากที่สุดผู้หนึ่ง เพราะนอกจากเนื้อหอมแล้วยังจิตใจดีอีกด้วย ทำให้เขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจ
หากฮองเฮาไม่ได้สำนึกผิดแท้จริง เพียงแต่กลั่นแกล้งแสร้งทำ แล้วกลับมาร้ายกาจกับนางอีกเล่า หากเขาช่วยนางไม่ทันอีก ความวุ่นวายจะมากแค่ไหนกัน
“ไม่ใช่ว่าหม่อมฉันกับฮองเฮา น้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลองหรือเพคะ ฮองเฮาสูงศักดิ์เพียงใดใต้หล้าย่อมรับรู้ดี หากต้องมาตบตีเยี่ยงชิงเพียงอันเดียว...หม่อมฉันคิ
