บทที่ 28
ความตาย
“พวกมึงทำอะไรเมียกู!”
“เมีย? ถุย..มึงพูดใหม่นะเจคอป”
ไทป์พูดกลับด้วยความไม่พอใจ ยิ้มเยาะเพื่อนที่พูดอะไรไม่คิดถึงการกระทำของตัวเอง
“บัวเป็นเมียกู พวกมึงทำไม่ดีกับบัวหรือเปล่า” เจคอปเสียงอ่อนลง
“มึงอย่ามาปากหมาใส่พวกกูนะเว้ย ไอ้เหี้ย!” เรย์พูดอย่างเหลืออด
“พวกกูไม่ได้ทำอะไรน้อง..มีแต่มึงแหละที่ทำ” เจมส์อดไม่ได้จึงพูดขึ้นมาอีกคน เจคอปไม่พอใจแต่ก็ไม่คิดตอบโต้ เขาทำเพียงสบถอย่างหงุดหงิด เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเขาเองก็มีส่วนผิด
“ชิทส์..” ร่างสูงรีบเข้าไปหาใบบัวที่นอนน้ำตาไหลอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้เรื่อง จัดการมัดเสื้อคลุมปกปิดร่างกายของเธอเอาไว้ จากนั้นก็อุ้มหญิงสาวขึ้นมาในวงแขน เดินผ่านเพื่อนทั้งสามไปไม่พูดไม่จา จนไทป์ต้องส่ายหน้าระอากับความสันดานเสียของเพื่อนรัก
“เป็นหมาจนได้นะพวกเรา..เฮ้อ”
เจมส์ถอนหายใจมองยาในมือแบบปลงๆ จบกัน..ทริปเที่ยวพักผ่อนหลังสอบ ยังเหลืออีก
