บทที่ 40
เก็บLevel
“เมื่อวานกูเห็นเม็ดทรายร้องไห้..ไม่รู้ว่าเป็นอะไร”
“........” เจคอปนิ่งงันไปชั่วครู่ ก้มมองใบบัวลูบผมยาวสลวยเบาๆ ก่อนตัดสินใจพูดกับไทป์ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“เวลากูอยู่กับบัว มึงไม่ต้องพูดเรื่องเม็ดทรายนะ กูไม่ชอบ!”
3 ชั่วโมงต่อมา
ใบบัวนั่งก้มหน้าอยู่โซฟาตัวใหญ่มุมห้อง หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า รู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้แพทย์เข้ามาตรวจเจคอปช้ากว่าปกติ เพราะเขาไม่ยอมให้ใครเข้ามาในห้องตอนเธอหลับอยู่
“ฟุ่ว..ดีนะที่ไม่เป็นอะไร”
ใบบัวพึมพำเมื่อฟังผลตรวจจากแพทย์ว่าเขาปกติดี ไม่มีอาการน่าเป็นห่วง อีกหนึ่งเดือนแพทย์นัดมาตรวจติดตามซ้ำอีกรอบ ความจริงก็พอเดาได้ว่าเขาไม่เป็นอะไรมากจากการมีเซ็กส์เมื่อคืน ก็เธอถึงขั้นสลบนอนหลับใหลไม่รู้ตัวทันทีที่บทรักจบลง แบบนี้จะเรียกว่าผิดปกติได้ยังไง
คนอะไรแรงดีชะมัด ยังเจ็บกลางกายไม่หาย ทำอย่างกะอดอยากปากแห้งมาเป็นปี กระแทกเอากร
