บทที่ 42
ไม่ได้รักเธอ
“มีอะไรก็พูดมาเถอะ”
“เราคิดว่าเราชอบเจ!”
"......"
เจคอปพ่นลมออกจากปากแล้วนิ่ง สายตาจับจ้องใบหน้าของเม็ดทราย พยายามค้นหาความต้องการที่แท้จริงของเธอจากแววตา แต่ไม่พบอะไรอยู่ในนั้นจึงได้แต่ยิ้มหยันให้กับตัวเองที่คาดหวังเกินไป
ถูกแล้วที่เขารักใบบัว เพราะเพียงแค่มองตาเขาก็ล่วงรู้ถึงความคิดและความรู้สึกของเธอ แต่กับคนตรงหน้าแม้แต่รอยยิ้มที่มี เขาก็ยังเดาไม่ได้ว่าจริงๆ เม็ดทรายกำลังมีความสุขหรือกำลังรู้สึกยังไงกันแน่
ความรักคือความสุข ความสบายใจเมื่ออยู่ด้วยกัน ไม่ใช่ความอึดอัด คาดเดาอะไรไม่ได้อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้
"ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ?" เม็ดทรายถามด้วยความไม่มั่นใจ
“เม็ดทรายอยากให้เราพูดอะไรล่ะ”
คำถามของเจคอปทำให้เม็ดทรายสะอึกพูดไม่ออก ไม่เหลือความรู้สึกใดๆ แล้วสินะ เป็นเพราะเธอผลักใบบัวตกน้ำใช่ไหมเขาถึงเปลี่ยนไป หรือเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอมาตั้งแต่แรก
“โ
