บทที่ 11
จากลาและพบกันใหม่
วันต่อมา
@บ้านเวชวรรณ
รถสปอร์ตวิ่งเข้ามาในบริเวณบ้านหลังใหญ่ ขณะที่เจคอปก้าวลงจากรถคนหรูของตัวเอง ก็มีรถญี่ปุ่นกลางเก่ากลางใหม่ขับวนมาจากหลังบ้านส่วนห้องพักคนงาน คิ้วเข้มขมวดยุ่งเมื่อมองเข้าไปภายในรถที่มีร่างบางของใบบัวนั่งอยู่ เธอสบตาเขาใบหน้าดูอาลัยอาวรณ์ ชายหนุ่มได้ยืนนิ่งมองท้ายรถไปจนลับตา
“ไปไหนวะ?”
ชายหนุ่มพึมพำแต่ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ร่างสูงเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับถือถุงโทรศัพท์เครื่องใหม่ ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาแวะซื้อมันให้ใบบัวก่อนเข้ามา เพียงแค่รู้สึกว่าอยากให้ขาก็เดินไปซื้อโดยไม่ลังเลเลยสักนิด
“คุณเจ..จะมาทำไมไม่บอกก่อนล่ะคะ วันนี้คุณท่านไปสนามกอล์ฟ ให้ป้าโทรบอกคุณท่านให้มั้ยคะ” ประไพแม่บ้านเก่าแก่กุลีกุจอเดินมาต้อนรับ
“ไม่เป็นไร..ผมว่าจะค้างที่บ้านซักคืน”
“ดีจังเลยค่ะ..งั้นเย็นนี้ป้าจะทำของโปรดให้คุณเจนะคะ”
“ขอบคุณครับ..เอ่อ เมื่อกี้ผมเห็นน้าบุษ
