บทที่ 50
ใครทำ
“ขอคุยอะไรหน่อยสิ..”
“ค่ะ”
ใบบัวเดินตามหลังเม็ดทรายไปยังอีกด้านของอาคารเรียน ซึ่งเป็นมุมสุดและมีทางเดินลงบันไดไปชั้นล่าง
“จะไม่อ้อมค้อมล่ะนะ พี่อยากให้น้องเลิกกับเจซะ”
น้ำเสียงมั่นคงและท่าทางเย่อหยิ่ง คาดเดาอารมณ์ไม่ถูกของเม็ดทราย ทำให้ใบบัวชักสีหน้าไม่พอใจ รู้สึกหงุดหงิดที่รุ่นพี่สาวดูไม่ให้เกียรติเธอเท่าที่ควร
“ไม่ค่ะ..บัวขอตัวนะคะ” ปฏิเสธเสียงแข็งจากนั้นก็หันหลังเดินห่างเม็ดทรายออกมา แต่ถูกกระชากแขนเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวสิ..”
“บัวจะรีบไปเรียนค่ะ” ใบบัวสะบัดแขนให้หลุดจากการเกาะกุม แต่เม็ดทรายก็ยังจับไว้แน่นจนเกิดการยื้อยุดฉุดกระชาก และในที่สุดใบบัวก็เป็นฝ่ายยอม เม็ดทรายถึงได้ผละมือออก
“ที่พูดเพราะหวังดี ยังไงน้องกับเจก็ไปกันไม่รอด อาภามไม่มีวันยอมรับน้องหรอก”
“........” ใบบัวสบตากับเม็ดทรายด้วยความขุ่นเคืองแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอีกฝ่ายพูดความจริง
“อาภาม
