บทที่ 52
ตื่นได้แล้วครับ
วันต่อมา..
ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นหยุดยืนข้างเตียงคนไข้ ที่มีร่างของผู้หญิงที่รักนอนหลับตาอยู่ แม้ใบหน้าของเธอจะดูมีสีเลือดมากกว่าเมื่อวาน แต่เจคอปยังคงเป็นห่วงเธอสุดหัวใจ
“คุณเจมาหาแล้วนะครับคนดี..” เจคอปโน้มตัวกระซิบข้างหูของใบบัว กดจูบบนแก้มเนียนอย่างแสนรัก ไล่สายตามองไปทั่วร่างบางแล้วหยุดที่หน้าท้องแบนราบของเธอ
“ตื่นได้แล้วครับ”
เจคอปหย่อนสะโพกนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียง ก่อนกระซิบข้างหูคนตัวเล็กที่เปลือกตาเริ่มขยับ ลมหายใจที่เปลี่ยนไปทำให้รู้ว่าใบบัวกำลังรู้สึกตัว นิ้วเรียวยาวเกลี่ยผมออกจากใบหน้าให้เธอ จากนั้นไล้นิ้วไปตากรอบหน้าแสนสวยที่เขาหลงใหล เวลานี้เธอดูบอบบางเสียจนเขาไม่กล้าจับต้องแรง ๆ เพราะกลัวทำให้เธอเจ็บอีก
“อือ” เสียงร้องเบา ๆ เปลือกตาบางใสค่อย ๆ ลืมช้าๆ ใบบัวขยับตัวแต่พอรู้สึกเจ็บเธอก็หยุด พยายามปะติดปะต่อเรื่องราวก่อนหน้า ความจำสุดท้าย
