ช่วงสาย
ร่างบางลืมตาขึ้นและแทบขยับร่างกายไม่ได้ เพราะขยับไปทางไหนก็เจ็บระบมไปทุกส่วน ยิ่งช่วงล่างมันแสบร้อนใช้มือแตะดูรู้สึกได้ถึงความบวมเบ่งที่ผิดปกติ
มิลินมองร่างหนาที่หลับไปอย่างไม่ทุกข์ร้อนและหลับไปด้วยรอยยิ้ม มิลินอยากจะตบให้ให้หน้าหล่อๆ ให้ขึ้นเป็นรอยนิ้วมือของเธอแต่ก็กลัวว่าถ้าเขาตื่นขึ้นมาจะมาจัดการเธอด้วยแก่นกายของเขาอีกรอบ
“โอ๊ย! เจ็บชะมัด นี่เอาหรือพาฉันไปตลุมบอนที่ไหนห๊ะ!” ร่างบางหันมาถามคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยอารมณ์โกรธ มิลินเดินกะเผลกๆและกุมท้องเดินเข้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล
เมื่อหญิงสาวจัดการทำธุระอะไรของตนเองเสร็จก็ลมาข้างล่างเพื่อจะหาอะไรกินเพราะตอนนี้เธอหิวจนไส้จะกิ่วแล้ว แต่เมื่อลงมาก็เห็นสายตาไม่พอใจของลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างล่างเหมือนจงใจรอเธออย่างไงอย่างงั้น
“คุณมิลินทำแบบนั้นกับพวกผมก็ใจร้ายเกินไปนะครับ นายผมเลี้ยงดูคุณมาอย่างดีแต่ตอบแทนแบบนี้ ถ้าผ
