1 เดือนผ่านไป
“สวัสดีค่ะนายหญิง” มิลินตกใจเมื่อเดินลงมาแล้วเจอแม่บ้านและคนงานหลายคนทำงานกันอย่างขะมักเขม้น
“ลูคัสสสสสส!!” มิลินเรียกลูคัสเสียงดังลั่น สาวใช้กลัวจนหัวหด ที่เธอส่งเสียงเรียกนายใหญ่ของบ้านเสียงดังลั่นไม่มีความเกรงกลัวอะไรทั้งนั้น
“ว่าไง มีอะไรเรียกเสียงดังลั่นบ้านเลย” ลูคัสเดินลงมาทั้งที่มีผ้าขนหนูผืนเล็กคลุมอยู่บนหัว เขาคงรีบร้อนรนวิ่งลงมาที่ได้ยินเสียงเรียกจากร่างบางเรียกตนดังลั่น
“นายจ้างแม่บ้านเหรอ”
“ใช่....ก็เธอบอกให้จ้างไง” ลูคัสบอกและทำสีหน้างง
“ประชดรู้จักคำว่าประชดไหม ถ้าจะจ้างทำไมเพิ่งให้มาวันนี้ ปล่อยให้ฉันทำมาตั้งนานทำไม” มิลินพูดขึ้นเสียงดังและกอดอกคุยกับชายหนุ่มโดยมีเหล่าแม่บ้านยืนมอง
“ฉันจะไปรู้ไหม เห็นบ่นว่าเหนื่อยก็ให้วาคิมหามาให้ แม่บ้านชุดนี้เพิ่งหมดสัญญาจากที่ทำงานเก่า จึงเข้ามาทำงานวันนี้วันแรก ถ้าไม่ชอบให้ไล่ออกเลยไหม” ลูคัสหันมาถามร่างบางด้วยสีหน้
