ลูคัสเดินจูงมือเรียวให้เดินเข้ามาในตัวบ้านหลังใหญ่ที่เป็นตระกูลของเขา ตามเดิมทีครอบครัวเขาเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยอยู่แล้ว แต่เขาแยกตัวออกมาและไม่ใช้สมบัติใดๆ ของผู้เป็นพ่อออกมาสักชิ้น
“มาแล้วค่ะ คุณพ่อ พี่ลูคัสกับมิลินมาแล้วค่ะ” นีน่าทำเสียงดีใจที่เห็นสองร่างเดินเข้ามาภายในบ้าน
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะไอลูกชาย และลูกสะใภ้” พ่อของลูคัสยิ้มอย่างดีใจและกล่าวทักทายมิลินอย่างเป็นมิตร มิลินจึงค่อยคลี่ยิ้มให้เช่นกัน
“สวัสดีค่ะ คุณอา” มิลินกล่าวสวัสดีทักทายชายสูงวัย และผู้หญิงดูมีอายุไม่มาก แต่ดูแล้วก็ยังสวยอยู่ เธอมองตอบกลับและไม่รับไหว้แต่ยิ้มบางๆ ให้
“คุณอาอะไร เรียกว่าคุณพ่อสิ เดี๋ยวก็มาเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านหลังนี้แล้วนะลูก” พ่อของลูคัสกล่าวยิ้มๆ
“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับอาอร” ลูคัสกล่าวทักทายหน้านิ่งให้ผู้ใหญ่สองคน ถึงแม้ไม่อยากสวัสดีก็ตามเพราะไม่ได้นับถือ หญิงดูมีอายุที่ชื่ออรก็ยิ้มรับแล
