สำรับถูกยกมาโดยสนมลี่ เมื่อเดินมาถึงห้องท่านอ๋อง นางจึงเคาะประตูและเปิดเข้าไปทันที นางเห็นท่านอ๋องและอันเฟยนั่งแทบจะศีรษะชนกันที่โต๊ะบัญชีอยู่แล้ว ท่านอ๋องเองก็ตกใจเมื่อหันมาเห็นว่าผู้ใดคือคนที่ยกสำรับมาให้
“พวกเจ้าเข้ามาได้เช่นไรผู้ใดสั่งให้เข้ามา”
“ท่านอ๋อง หม่อมฉันยกสำรับมาให้”
“เอาวางไว้และรีบออกไปเดี๋ยวนี้”
“ท่านอ๋องเพคะ เดิมทีหน้าที่นี้หม่อมฉันเป็นผู้ทำแต่เหตุใดต้องตะคอกหม่อมฉันเช่นนี้ด้วยเพคะ”
“ข้าบอกให้ออกไป หากยังถามวุ่นวายอีกอย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจเจ้า....สนมลี่”
“หม่อมฉันเพียงไม่เข้าใจ นางมาเพียงวันเดียวแต่เหตุใด….”
“เจ้าจะออกไปดี ๆ หรือว่าจะให้ข้าให้ทหารลากตัวเจ้าออกไป”
“ท่านอ๋อง!!”
“ออกไป!!”
ลี่ฟางหันไปมองอันเฟยที่ไม่ได้มองนางเลยแม้แต่น้อยเพราะนางมัวแต่ก้มมองดูสมุดบัญชีที่เหลือ นางไม่ได้ฟังที่พวกเขาถกเถียงกันด้วยซ้ำและก้มหน้าทำงานของตัวเองต่อจนลี่ฟางเดินออกไป ท่านอ๋องจ
