ชิงอันและหลินอีหันมามองอันเฟยอย่างนึกเป็นห่วง นางเริ่มก้มหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่าง
“อันเฟย เจ้ามีอะไรในใจก็บอกพวกเราได้นะพวกเราเห็นท่าทางของท่านอ๋องที่หวงเจ้าออกนอกหน้าขนาดนั้น พวกเราย่อมดูออกว่าเขารักเจ้ามากแค่ไหน เขากับพี่ใหญ่ราวกับพี่น้องที่รักกันมาก จู่ ๆ มาทะเลาะกันด้วยเรื่องของเจ้า นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติ”
“ใช่ วันก่อนหากข้าไม่ได้เห็นกับตาว่าท่านอ๋องจะทรงกริ้วขนาดนั้น ข้าก็คงไม่เชื่อว่าวันก่อนท่านอ๋องจะเป็นผู้ต่อยพี่ใหญ่ได้”
“อันเฟย…เจ้าเองก็รักท่านอ๋องใช่หรือไม่ หากเจ้ารักเขา สัญญานั่นก็ไม่จำเป็นอีกแล้ว”
“แต่ว่าข้า…มีเหตุผลที่จะต้องกลับไปที่หงหนาน เพื่อจัดการเรื่องบางอย่าง”
“อันเฟย….เจ้ามีเรื่องที่ยังไม่เคยบอกพวกเราใช่หรือไม่”
“คือว่า…เรื่องนี้มัน….”
“หากเจ้ายังเห็นว่าข้าเป็นพี่สามและพี่รองของเจ้า ก็ควรบอกความกังวลใจของเจ้าให้พวกเรารู้บ้าง บางทีเราอาจจะช่วยเจ้าได้”
“เรื่องนี
