“องค์ชาย เหตุใดพระองค์ถึงได้มั่นใจว่านางคือ….”
“นางเรียกเขาว่าท่านอ๋อง และเรียกองค์ชายใหญ่แคว้นหงหนานว่าพี่ใหญ่นี่ยังไม่ชัดอีกงั้นหรือ ไปเอาหน้ากากมาให้ข้า ตลาดนี้ต้องสวมหน้ากากมิใช่หรือ”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ห้องรับรองแขก
อันเฟยพาชิงอันเดินเข้ามาในห้องที่นางเคยพักตอนอยู่ที่หอต้าหรง ซึ่งห้องนี้ไม่เคยเปิดให้ผู้ใดมาพักอีกหลังจากที่อันเฟยมาพักอยู่ครั้งก่อน และในเมื่อนางคือนายหญิงคนหนึ่งของหอต้าหรงแน่นอนว่าในห้องนี้ถูกท่านอ๋องสั่งจัดเตรียมและตกแต่งใหม่ทั้งหมด
“ท่านนั่งลงก่อน”
“อันเฟย เหตุใดเจ้าพาข้ามาที่นี่”
“พี่รอง….ท่านกับพี่ใหญ่ข้าพากันไปที่ใดมาเจ้าคะ”
“ข้าเปล่านะ!! คือว่า…..”
“ข้ารู้ เจ้าพี่บ้านั่นมันรังแกท่านสินะ รอยที่คอของท่าน…ข้าจะพาท่านมาปิดรอยนั่น”
ชิงอันถึงกับสะดุ้งสุดตัวเพราะนางไม่ทันรู้ตัวว่าจะมีริ้วรอยเกิดขึ้น นางรีบลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่ตกใจพร้อมกับหน้าที่เริ่มซีด เมื่อเดินไปส่อง
