“แต่คนรักที่ดีต้องร่วมสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับพระองค์ได้สิ ข้าก็เป็นคนหงหนาน ท่านอ๋องได้โปรด…”
“ไม่…ไม่ได้ เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่”
“ไม่ หม่อมฉันจะไป”
“หมิงอันเฟย!! เจ้าอย่าดื้อดึงกับข้าในตอนนี้ เจ้าไม่รู้หรือว่ามันอันตรายขนาดไหน หากว่าเจ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาแล้วข้า….”
“พระองค์ทรงหมายความว่าอย่างไร พระองค์กลัวสิ่งใดกันแน่ ท่านอ๋องที่ออกรบมาหลายสมรภูมิเหตุใดแค่กบฏเพียงหยิบมือถึงทำให้พระองค์กังวลพระทัยได้เช่นนี้”
“ข้า…กำลังสงสัยว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นแผนพาข้าไปติดกับ ข้าจึงไม่อยากให้เจ้าไปด้วย ข้ารู้ว่าเจ้ามีวรยุทธ์ เรื่องฝีมือข้าไม่ห่วง แต่เราจะไปพร้อมกันเช่นนี้ยิ่งทำให้เข้าแผนการของอีกฝ่ายราวกับเดินไปตกหลุมพรางนั้นด้วยตนเอง”
อันเฟยมองพระพักตร์ที่กังวลพระทัยของท่านอ๋องด้วยความเข้าใจ ที่เขาไม่อยากให้นางไปมิได้เกี่ยวกับกบฏเหล่านั้นเลย
“พระองค์กำลังคิดว่าเรื่องนี้ เกี่ยวข้องกับองค์รัชทายาท”
“ข
