คำว่า “พี่สะใภ้” ทำเอาหานจินซือสะอึกไปนิดหน่อยแต่กลับเรียกรอยยิ้มจากองค์รัชทายาทได้ก่อนที่ท่านอ๋องจะโอบเอวอันเฟยเดินไปนั่งรอฝ่าบาทอีกฝั่งหนึ่ง สนมลี่เดินตามทั้งคู่ไปและนั่งข้าง ๆ พระชายาแต่คนละโต๊ะ
“ฝ่าบาทและฮองเฮาเสด็จ”
เมื่อทั้งสองพระองค์นั่งลงและทักทายทั้งหมดแล้วในวันนี้ทุกคนล้วนแต่ให้ความสนใจว่าที่พระชายาของท่านอ๋อง
“นี่หรือฮั่วอันเฟย ท่านแม่ทัพฮั่วใบหน้าและท่าทางของนาง ไม่เหมือนท่านเลยแม้แต่นิด หากบอกว่ามิใช่บุตรสาวท่าน ข้าก็ไม่รู้สึกแปลกใจสักนิด”
“พ่ะย่ะค่ะฮองเฮา อันเฟยมีใบหน้าและท่าทางเหมือนมารดาของนางพ่ะย่ะค่ะ”
“งั้นหรือ เช่นนั้นท่านแน่ใจได้เช่นไรกันเล่าว่านาง…เป็นบุตรสาวของท่าน”
“เอ่อ…เรื่องนี้….”
“ขออภัยเพคะฮองเฮา”
“หลินเฟย”
นางตบแขนท่านอ๋องและหันไปยิ้มให้ฮองเฮาที่เอาแต่ถามด้วยความสงสัยในชาติกำเนิดของนางไม่หยุดจนสกุลฮั่วเริ่มนั่งไม่ติดที่ หากปล่อยให้นางถามต่อไปอาจจะเผยพ
