40 ยอมรับความรู้สึก

1221 คำ

"เก็บห้องซะเนี้ยบเลยนะไอ้สัส" มอสพูดพลางเดินมองนั่นมองนี่ราวกับพยายามสำรวจหาอะไรสักอย่างภายในห้อง "กูก็ไม่เห็นห้องมันจะโสโครกเหมือนห้องมึงสักครั้งนะ" แพทริคที่นั่งอยู่เอ่ยขึ้นทำเอาบรรดากลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ต่างหัวเราะออกมากับคำพูดของชายหนุ่ม "ไอ้สัสแพท!" มอสเดินกลับมานั่งด้วยท่าทีเอาเรื่องเพื่อนตัวสูง ก่อนจะผละสายตากลับไปมองยังกันต์ที่นั่งเงียบอยู่อีกครั้ง "เมื่อวานน้องมาส่งมึงไม่ใช่เหรอ" "อืม" "แล้ว...น้องไม่ได้นอนนี่เหรอวะ" "มึงจะรู้ไปทำไม" กันต์มองหน้าถามเพื่อนตัวเองเสียงเรียบ "กูก็แค่อยากรู้ไง ฝนมันตกนะเว้ยเมื่อวาน..." "นอนที่นี่ แต่ไม่ได้มีอะไร" สุดท้ายเจ้าของใบหน้าหล่อก็เลือกที่จะตอบปัด ๆ ไปเพื่อต้องการให้เพื่อนตัวเองหยุดเซ้าซี้ถาม "โวะ กูก็นึกว่าจะกำราบน้องเขาอีก" "ไม่ได้ทำอะไรผิด จะไปกำราบทำไม" "อ้าว ก็เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน...เพราะน้องเขาเป็นสาเหตุไม่ใช่เหรอ กูก็เห็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม