"ป่าปิ๊..."
"ผิดสัญญาทำไม..." เสียงทุ้มถาม ทำเอาคนตัวเล็กเม้มปากแน่นขึ้นอีกครั้ง
"...เราคิดว่าการเป็นห่วงของพี่ เป็นเรื่องล้อเล่นเหรอจีเซล"
"มะ ไม่ใช่..." ร่างบางรีบเดินเข้าไปกอดคนรักด้วยความรู้สึกผิด เพราะเธอรู้ว่าตัวเองผิดจึงยอมจำนนทุกอย่าง
"...ป่าปิ๊ น้องขอโทษ"
"..." กันต์ก็เงียบ
"ฮือออ ป่าปิ๊อย่าเงียบ ลงโทษจีเลย ป่าปิ๊ลงโทษจีได้เลย..." คนตัวสูงยังคงนั่งนิ่งไม่ทำตามที่ร่างบางบอก จีเซลที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งร้อนรน เพราะความเงียบมันน่ากลัวกว่าการทะเลาะถกเถียง
"...ป่าปิ๊"
"หลีกไป พี่จะอาบน้ำ"
"ไม่! ป่าปิ๊คุยกันก่อน"
"ไม่มีอะไรต้องคุย"
"ฮึก พี่กันต์...ไม่เอาแบบนี้ ไหนบอกว่ามีอะไรให้เราคุยกันตรง ๆ ไง" จีเซลร้องไห้เอ่ยออกมาน้ำตาคลอเบ้าด้วยอ่อนไหวกับท่าทีเฉยชาของคนรัก กันต์ที่เห็นน้ำตาของแฟนตัวเล็กก็ชะงักนิ่งมองหน้าร่างบาง
"พี่ไม่ชอบที่เราทำแบบนี้"
"จีขอโทษ..."
"เราจะดื้อรั้นกับอ
