28
วันนี้ฉันนัดกับยัยแพรไปเที่ยวเพราะเครียดๆ ตั้งแต่คบกับเขาก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนกับเพื่อนเลย บางทีออกไปเปิดหูเปิดตาอาจจะทำให้รู้สึกดีขึ้นก็ได้
"ไง หน้าตึงเชียวยังไม่ดีขึ้นเหรอ" ยัยแพรถามขึ้นหลังจากที่ฉันหย่อนก้นลงนั่ง มันถามคำถามนี้กับฉันทุกวันทั้งที่หน้าฉันตอนนี้มันก็ฟ้องอยู่แล้วว่าแย่กว่าเดิม
ฉันเอาแต่คิดถึงเขาตลอดเวลา มันเจ็บกว่าครั้งนั้นอีก เพราะครั้งนี้เขาเป็นคนที่ไม่ต้องการฉัน
"อืม เดี๋ยวก็คงดี" ฉันตอบไปอย่างนั้นทั้งที่รู้ว่ามันคงอีกนาน และไม่รู้ว่าตอนไหนมันจะดีขึ้นอย่างที่พูด รู้สึกแย่ขึ้นมาเลยที่ไปบอกเลิกเขาแบบนั้น
ถ้าวันนั้นฉันไม่ใจร้อน ไม่ปากเก่ง ยอมเขาบ้างก็คงดี แต่ตอนนี้มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วไง เขาไม่เลือกฉันแล้ว
"แล้วมึงจะเอาไงล่ะบี"
"จะเอาไงล่ะในเมื่อกูบอกเลิกเขาไปแล้ว" ฉันพูดแล้วยกแก้วขึ้นดื่มไปหลายแก้วเหมือนคนบ้าเลยตอนนี้
"คิดดีแล้วเหรอ มึงรักเขาอยู่ไม่ใช่เหร
