บทที่ 29
ความจริงอีกด้าน
พอสลัดจินนี่ได้ก็ตามระรินไปทันที เห็นเธอออกจากห้องน้ำพร้อมมนปรียาก็รีบเข้าไปหา คว้ามือเล็กมากุมทว่าถูกกระชากกลับด้วยความโกรธ
“พี่ไปก่อนนะ มีอะไรทักมาคุยได้ตลอด”
มนปรียาเปิดโอกาสให้ทั้งคู่คุยกัน แต่ระรินคงไม่พร้อมจึงยืนหันหลังให้เขา เห็นแบบนั้นธันวาก็ใจคอไม่ดี ไม่ถึงชั่วโมงเขาถูกผู้หญิงสองคนปั่นหัวจนว้าวุ่น
จากตั้งใจมาปั่น..สุดท้ายกรรมตามสนองถูกปั่นเสียเอง
“ริน”
“ไม่ต้องเรียก!”
“ขอโทษ”
“ไปไกล ๆ เลย!”
พอถูกตวาดธันวาก็หน้าซีด กลัวเหรอ? เขากลัวระรินใช่ไหม อารมณ์เหมือนมีเมียน้อยแล้วเมียจับได้ยังไงยังงั้นเลย
ตายแน่มึง..ไอ้ธัน
"ขอโทษนะทูนหัว"
พยายามเข้าใกล้แต่เธอก็ออกห่าง หัวใจจึงไม่สงบสุข มันร้อนรนเป็นกังวลไปหมด
“รินไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย แต่ครั้งนี้ไม่โอเคมาก ๆ เมื่อคืนธันยังบอกชอบรินอยู่เลย แล้วทำไมเมื่อกี้ถึงทำเหมือนยังแคร์จินนี่ล่ะคะ”
ไหล่บอบบา
