ไฟล่า(ม)รัก บทที่ 3 : สิ่งที่คนเป็นลูกต้องทำ
1479 คำ
(คริสเตียน-การ์เนท)
2 ชั่วโมงก่อนหน้าจะไปหาลูกชาย ณ ห้องทำงานบ้านการ์เนท
“กูจะให้กัสหมั้นกับลูกสาวแกลโล ลอมบาร์ดีและแต่งงานทันทีหลังจบการหมั้นภายในสองอาทิตย์”
“แค่ก แค่ก...”
ประโยคที่ถูกพูดออกมานั้นทำเอาผู้ฟังถึงกับสำลักกาแฟที่ยกขึ้นจิบชิมรสชาติได้เพียงอึกเดียว มีเรื่องน่าตกใจเต็มไปหมดจากเพียงประโยคสั้น ๆ ของคริสเตียนอย่างแรกคือ ‘แกลโล ลอมบาร์ดี’
รัฐมนตรีกระทรวงกลาโหม ที่พึ่งขึ้นรับตำแหน่งสมัยแรกและได้รับการจับตามองอย่างมาก ข่าวลือที่ว่าในอนาคตอาจจะลงชิงตำแหน่งสูงสุดในอนาคตมาพร้อมผลงานน่าพึงพอใจเรียกคะแนนจากประชาชนได้เป็นอย่างดี
เรื่องน่าตกใจอย่างที่สอง...ก็น่าจะรู้ว่าลูกตัวเองเป็นยังไง การหมั้นทางธุรกิจไม่ใช่เรื่องน่าตกใจสำหรับพวกเขา มีหลายคู่ที่ทำแบบนี้และวันหนึ่งก็รักกันได้แต่อีกฝ่ายคือกัสนี่สิ สงสารอีกฝ่ายจริง ๆ จะรับมือได้มั้ย หลานของเขาที่เห็นกันมาตั้งแต่เกิดบางครั้งยังเดาอารมณ์ไม่ค่อยถูกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ มีแค่ฟ่าที่คุ้นชินและสามารถทำงานด้วยกันได้ในฐานะบอสกับรองบอส
“ตายห่ามั้ยน่ะ” คริสเตียนยื่นกระดาษทิชชูมาให้ ใบหน้ายังคงยิ้มแย้มอย่างทุกครั้ง
“ลูกมึงบังคับได้หรือไง”
“ไม่ได้ก็ต้องได้” จะว่าไปคริสเตียนไม่ได้แสดงสีหน้ากังวลสักนิดและดูมั่นใจด้วยว่าจะบังคับลูกได้แน่ ๆ
“กัสรู้หรือยัง”
“ยัง ว่าจะเซอร์ไพรส์ลูก แล้วกูตอบตกลงแกลโลไปแล้วด้วย” คริสเตียนทำหน้ามีความสุขที่กำลังจะสร้างความทุกข์ให้ลูกตัวเองหรือเปล่าก็ไม่รู้
“....” คนฟังทำอะไรไม่ถูก คำตอบจากปากของคริสเตียนนั้นทำการ์เนทถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“แต่ลูกสาวของแกลโลไม่ใช่ลูกของภรรยาที่จดทะเบียนสมรสกัน” ไม่ใช่ลูกสาวกับภรรยาที่จดทะเบียนสมรสกัน? ตอนนี้การ์เนทก็ไม่รู้เลยว่าคริสเตียนกำลังจะทำอะไร
“มึงกำลังยอมรับเป็นเบี้ยให้แกลโลเหรอ”
“เปล่า กูอยากให้ลูกมีเมียต่างหาก” ช่างเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นและไม่น่าเชื่อเอาซะเลย มีอะไรบางอย่างในเหตุผลที่มันยอมรับข้อตกลงของทางนั้นมาแน่ ๆ
“พูดความจริงออกมา คนอย่างมึงไม่เดินตามเกมใคร ยิ่งเป็นพวกรัฐบาลด้วยแล้วและการที่อีกฝ่ายยื่นลูกสาวมาให้แต่งงานก็ต้องการอำนาจของอาร์เดียโน่ไปช่วยตัวเองไม่ใช่หรือไง” เพราะอีก 2 ปีข้างหน้าทางนั้นจะชิงตำแหน่งใหญ่
“ถูกครับคุณการ์เนทและไอ้แกลโลมันรักลูกของมันกับเมียหลวงมาก มากซะจนไม่สนว่าลูกกับเมียน้อยจะมีสภาพยังไง” คริสเตียนย่อมรู้ดีว่าลูกชายตัวเองเป็นคนยังไงและไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะรับมือได้มากน้อยแค่ไหน
“รู้แล้วทำไมยังตกลงให้กัสไปแต่งงานกับลูกสาวอีกฝ่าย” เหตุผลแค่อยากให้ลูกมีเมียแค่นี้เหรอ? ไม่น่าใช่
“อยากให้ลูกมีเมีย” สิ่งที่คาดหวังกับคำตอบช่างเป็นอะไรที่ตรงไปตามความคิดของตัวเองจริง ๆ
“มีพ่อแบบมึงน่าปวดหัว” การ์เนทพูดด้วยเสียงปกติ แล้วยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม
“ฟ่าก็คิดกับมึงแบบนี้เหมือนกันเชื่อกูสิ” คริสเตียนตอบกลับมาอย่างไม่ยอมเช่นกัน เรื่องของลูก ๆ มีให้พูดคุยกันไม่หยุดแต่ทางการ์เนทสบายใจได้แล้วเพราะลูกทั้งสองแต่งงานมีครอบครัวกันไปเรียบร้อย ตอนนี้ทางเราเหลือแค่กัสคนเดียวที่ยังไม่มีใครเอาอยู่
(กัส)
ปัจจุบัน
“ไม่ อีกฝ่ายเขาต้องการผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงเอาลูกสาวตัวเองมาแต่งงานโดยที่ไม่รู้จักนิสัยใจคออีกฝ่าย...ครอบครัวแบบไหน”
เสียงทุ้มตอบกลับอย่างไม่ลังเลและเป็นคำตอบเดิมที่พูดมาแล้วถึง 5 ครั้ง หมั้นและแต่งงานทันทีภายใน 2 อาทิตย์เรื่องตลกอะไร? พ่อเกิดอยากเล่นสนุกอะไรขึ้นมาอีก ตั้งแต่เกิดมาจนอายุเท่านี้ก็ควรจะชินกับเรื่องเซอร์ไพรส์จากพ่อได้แล้ว แต่ก็ไม่เคยชินเลยสักครั้ง
“ไม่รับคำปฏิเสธ และการหมั้นก็ผ่านการพูดคุยจากทั้งสองฝ่ายแล้ว” เมื่อเขาตอบกลับอย่างไม่ลังเล พ่อก็ตอบกลับอย่างไม่ลังเลเช่นกันพร้อมอธิบายเพิ่มเติมให้เขาใจยิ่งขึ้น ซึ่งเขาไม่เข้าใจเลยสักนิด
“แล้วจะถามความคิดเห็นทำไม” นัยน์ตาคมจ้องหน้าพ่อตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
“ไม่ได้ถาม แค่พูดให้ฟังและมีหน้าที่ทำตามก็พอ” รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อหายไป อีกฝ่ายจ้องตาเขาราวกับกำลังยืนยันสิ่งที่ตัวเองพูดไว้นั้นมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นและต้องการให้เขาทำตาม
“ไม่”
“ไม่รับคำปฏิเสธไง” เมื่อเขายังคงพูดคำเดิม พ่อก็พูดคำเดิมกลับมาเช่นกัน
“เป็นพ่อที่ชอบบังคับลูกตั้งแต่เมื่อไหร่” ที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กจนโตพ่อกับแม่ยังไม่เคยบังคับเขาสักเรื่อง แล้วตอนนี้มาสั่งให้หมั้นและแต่งงานทันทีตอนอายุ 30 ปี เรื่องตลกร้ายอะไร
“ตั้งแต่ตอนนี้แหละ ทำตามที่เราคุยกัน”
“ไม่...จะไม่มีการหมั้นหรือแต่งงานอะไรทั้งนั้น อยากมีเมียเมื่อไหร่เดี๋ยวหาเองหรือว่าเห็นลุงการ์เนทกับป้าคิมเลี้ยงหลานแล้วเลยอยากเลี้ยงบ้างเหรอ”
“เออ แม่เองก็อยากมีหลานของตัวเองถ้าไม่เชื่อไปถามได้เลย” คำตอบจากพ่อทำเอาคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน
“เป็นอะไรกันทั้งสองคนเลย” ร่างสูงเอนหลังพิงไปกับพนักเก้าอี้ พยายามข่มความรู้สึกภายในใจเอาไว้ให้ลึกที่สุด
“ก็อยากมีหลานไง รอหาเมียชาตินี้ก็น่าจะไม่มีผู้หญิงคนไหนถูกใจสักคนแน่ ๆ และก็ไม่น่าจะมีใครเอามึงอยู่ด้วย”
“แล้วคิดว่าคนที่เลือกมามีดีแค่ไหน อย่างแรกเลยนมใหญ่เปล่า?”
“ไอ้กัส” พ่อถึงกับส่ายหัวไปมาให้กับคำถามของเขา
“นมไม่ใหญ่ก็ไม่ถูกใจแล้ว จบ ไม่หมั้น ไม่แต่งงาน” แค่เริ่มก็ไม่ถูกใจละ ถึงจะเป็นแค่คำถามกวนประสาทเพราะความจริงเขาไม่ได้ตัดสินผู้หญิงเพียงเท่านี้หรอกน่า
“แน่ใจ?”
“อย่าทำตัวแบบนี้น่า บังคับลูกไม่ดีหรอก” สิ้นเสียงร่างสูงหันตัวหันหน้ากลับมามองหน้าจอคอมพิวเตอร์ตามเดิม
“อีกหนึ่งอาทิตย์เตรียมตัวสำหรับการหมั้นและการจดทะเบียนสมรสทันที” ที่พูดไปไม่เข้าหูพ่อเลยจริง ๆ เฮ้อ...
“จะให้พูดอีกกี่ครั้งบอกว่าไม่...”
“ได้ ไม่ก็ไม่...บัตรเครดิตทุกใบจะถูกระงับ รถทุกคันจะถูกยึดคืนรวมไปถึงเงินที่ไม่ใช่ของตัวเองและหุ้นทั้งหมด นั่นเท่ากับว่ากัสจะไม่ได้อยู่ในตำแหน่งรองบอสด้วยซ้ำ ไม่มีอำนาจสั่งคนและไม่มีสิทธิ์ในทุกอย่างที่ไม่ได้สร้างด้วยตัวเองเอง” การไม่ทำตามความต้องการของพ่อแลกกับการเหมือนถูกตัดลูก
“.....” ปกติพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้ ครั้งนี้กลับเอาแต่ใจตัวเองกันอย่างไม่มีเหตุผลและไม่สนใจว่าเขาจะมีความรู้สึกยังไง
“แค่แต่งงาน มีครอบครัวและก็มีหลานให้พ่อกับแม่ แค่เรื่องนี้เองที่พ่อจะขอ ทำให้ได้มั้ย”
“....” มีแค่ไม่กี่คนหรอกนะที่เขายินดีจะยอมและทำตามความต้องการอย่างเต็มใจ แต่บางเรื่องก็ไม่ควรที่จะบังคับกันขนาดนี้
“ผู้หญิงที่เลือกให้ไม่มีคำว่าไม่ดีหรอก พ่อกับแม่ไม่เคยหวังร้ายกับกัส ทุกอย่างที่ทำให้เลือกดีที่สุดแล้ว”
“แต่งงานกับคนที่ไม่รู้สึกอะไรด้วยและยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นใคร สุดท้ายก็เพราะประโยชน์หรือเปล่า” ไม่มีใครเป็นประโยชน์ให้เราได้แน่ มีแต่อาร์เดียโน่นี่แหละที่เป็นประโยชน์และเอื้ออำนาจให้อีกฝ่าย
อย่างพ่อเนี่ยนะจะไม่ทันเกมใคร...
“อยู่ไปเดี๋ยวก็รู้สึกรักกันเองแหละน่า” คำถามที่ไร้คำตอบและดูแล้วพ่อจะไม่ตอบข้อสงสัยของเขาด้วย
“....” มือหนายกขึ้นเสยผมอย่างหงุดหงิด พยายามข่มความร้อนภายในอกเอาไว้ให้ลึกที่สุด
“ตามนี้นะลูกชาย” มือหนายกขึ้นตบบ่าเขาสองสามทีก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป ปล่อยเขาให้อยู่เพียงลำพังกับความสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น
หมั้น แต่งงาน...
ได้ ให้เต็มที่ไม่เกิน 3 วันเท่านั้นเดี่ยวทุกอย่างก็จบ
- ผู้เขียน
