“หนูทำอะไรพี่กัสไม่ได้หรอก”
เสียงหวานถามกลับในขณะที่ฝ่ามือเล็กลูบไล้ข้างแก้ม ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยผิวเนียนตรงแก้มของเขาด้วยความรู้สึกอยากจะหยิก บีบอย่างมันเขี้ยว อีกฝ่ายยังคงเอียงหน้าซบอยู่กับมือ ส่งสายตาออดอ้อนมาให้ไม่หยุดเช่นกัน
แขนที่กอดเอวเริ่มขยับลูบไล้ไปตามสีข้าง เลื่อนต่ำลงหาสะโพกผายออกแรงบีบเบา ๆ ราวกับกำลังบอกความต้องการของตัวเองอย่างอ้อม ๆ
“ลองยัง” ลองยังของเขาคืออะไรล่ะ? การจัดการมีหลายแบบและมีแค่แบบเดียวเท่านั้นที่ผุดเข้ามาในหัว
“ลองมาแล้วไง...ทุกวันด้วย” ไม่รู้ว่าเราเข้าใจไปทางเดียวกันไหม แต่ฉันมั่นใจว่าคนอย่างเขาเข้าใจได้ไม่ยากหรอก
“ถ้าที่ผ่านมาเรียกว่าทำได้”
“ทำได้ยังไง” ฉันแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวตั้งคำถามกลับไปให้เขา พร้อมกับเอียงหน้าซบลงข้างต้นคอ กดปากจูบลงบนผิวกายขาวแล้วขบเม้มสร้างรอยแดงอย่างตั้งใจ ซึ่งเขาก็เอียงคอสมยอมให้ฉันทำตามใจตัวเองกับร่างกายตัวเอง
“ทำพี
