(กัส)
“พูดยังไม่ทันจะข้ามเดือนเป็นทรงหมาแก่ตามปากกูเลย” ลูก้าจ้องหน้ามาอย่างรู้ทัน อะไรที่พูดไว้เป็นไปตามนั้นจริง ๆ
“ได้ข่าวตามเฝ้าเมียไม่ห่างเลยสิ กลัวเป็นหมาจรจัดเมียทิ้งหรือไง” เอสเตอร์เสริมทับเข้ามาอีกคน พูดจบก็ยกแก้วกาแฟขึ้นดูดได้ข่าวยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังต้องบินด่วนมาอิตาลี พูดไปก็เอียงตัวไปพิงเมียเป็นระยะ ปกติมันอึดยิ่งกว่าอะไรดี มีเมียแล้วสำออยทำตัวอ้อนให้เมียดูแล
“โลกมึงเอียงเหรอเอส” กัสอดที่จะถามกลับไม่ได้ ความรู้สึกหมั่นไส้พุ่งขึ้นสูงเรื่อย ๆ
“ธรรมดาคนมีเมีย กูรู้นะว่ามึงก็อ้อนตัวดีเลยหมาปากดีแบบนี้” ทำมาเป็นรู้มากไอ้นี่
“อ้อนอยู่แล้ว ทรงหมาแก่”
ลูก้า เอสเตอร์นั่งประกบข้างพูดกรอกใส่หูไม่หยุดปากต่อให้รำคาญแค่ไหนก็ไม่สามารถลุกออกไปได้ อุตส่าห์หนีออกจากห้องยังจะตามมาอีก แทนที่จะเฝ้าเมียตัวเองตามติดเขายิ่งกว่าผีซะอีกเหมือนรอโอกาสนี้กันมานาน ใครจะไปนึกว่าสามารถมารว
