ณ สนามแข่งรถ
ร่างบางในชุดเสื้อไหมพรมปาดไหล่แขนยาวสีเทาอ่อนกับกระโปรงยีนสั้นสีขาว หมุนไปหมุนมาอยู่หน้าอาคารเพื่อหาตัวช่วยสำหรับการตามหาคนที่สั่งให้ฉันมาหา ผมยาวตรงถูกปล่อยสยายลงทิ้งตัวตามแรงโน้มถ่วง ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบาง ๆ แต่กลับชวนน่ามองจากทุกที
สองเท้าเดินตรงเข้ามายังภายในอาคาร กวาดสายตามองไปรอบตัวก็ต้องพบเจอกับสายตาที่มองมาเช่นกัน ถ้าเอาแต่เดินไปมั่วในสถานที่ที่ไม่เคยมาแบบนี้ฉันว่าน่าจะหาไม่เจอแน่นอน มือเล็กหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ามากดโทรออกหาหมายเลขที่พึ่งโทรเข้ามาล่าสุด และเมื่อฉันกดโทรออกก็พบว่า...
ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!
ไม่มีใครรับสายซะงั้น กวนประสาท! และไม่ได้โทรหาแค่สายเดียวด้วย ฉันยืนกดโทรศัพท์โทรออกหากัสประมาณ 5 สายเห็นจะได้
“เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจเบา ๆ ให้กับตัวเอง ถ้าต้องโทรหาเขาทั้งคืนก็คงไม่มีใครรับแน่เพราะอีกฝ่ายตั้งใจแกล้งกัน
