“พูดสิ”
“เห็นชุดที่ใส่แล้วขัดตา กระโปรงก็สั้นขาก็ลาย” แทนที่จะตอบคำถามกัสดันเปลี่ยนเรื่องไปหน้าตาเฉย
“คำตอบก็ยังไม่ได้เปลี่ยนเรื่องอีก แล้วชุดนี่จะให้ทำยังไงให้ฉันถอดเลยมั้ยจะได้พอใจ ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ!” หงุดหงิดแล้ว โดนปั่นประสาทมาก ๆ ก็พาสติหลุดเหมือนกัน
“เออ ถอดเลย” ทีแบบนี้ละตอบเร็วเชียวนะ!
“เฮ้อ...”
“ถอด” นัยน์ตาคมจ้องมาพร้อมก้าวเท้าขยับเข้ามาใกล้
“แล้วจะให้ฉันใส่ชุดอะไร แก้ผ้าหรือไง” เดี๋ยวก็ขาใหญ่ เดี๋ยวก็ขาลายอยู่นั่นแหละ ไม่มีอะไรถูกใจเขาสักอย่างอยู่แล้วฉันน่ะ
“อือ” เอาจริงเหรอเนี่ย การเสนอที่ว่าจะตามใจเขาดูเหมือนว่าฉันนั้นจะตัดสินใจผิดพลาดครั้งใหญ่ออกไป เพราะไอ้คนไม่ปกตินี่จะให้ฉันแก้ผ้า!
“กวนประสาทกันหรือไงเนี่ย”
“ว่าฉันเหรอ” น้ำเสียงเฉยชานั่นสามารถทำให้รู้สึกกลัวอย่างไม่มีสาเหตุขึ้นมาได้
“ไม่ ไม่ได้ว่ามันก็แค่คำถาม...”
“ไหนบอกว่าตามใจ ไปถอดออก”
หมับ!
สิ้นเสียงมือหนาค
